ایستانیوز:به نظر می‌رسد با توافق ایران و آمریکا بالاخره داستان دلارهای بلوکه شده در کره جنوبی به پایان رسیده است. با این وجود همچنان ۴ ابهام در این خصوص وجود دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، شامگاه پنجشنبه بالاخره پس از ۲ سال و ۲ ماه مذاکره پنهانی، تهران و واشنگتن بر سر تبادل زندانیان و آزادسازی اموال بلوکه‌شده ایران به توافق رسیدند. هر چند اینبار آزادسازی منابع ارزی بلوکه شده ایران قطعی به نظر می‌رسد اما همچنان چهار نقطه مبهم وجود دارد.
اولین موضوع به میزان منابع بلوکه آزاد شده باز می‌گردد؛ در شرایطی که در خبرهای اخیر از مبلغ ۶ میلیارد دلار صحبت می‌شود، در گذشته میزان پول‌های بلوکه‌شده ایران در کره‌جنوبی، مبلغ ۷ میلیارد دلار اعلام شده بود. جالب آنکه ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت مدعی شده که این رقم حدود ۱۰ میلیارد دلار است و علاوه بر کره‌جنوبی، مقدار قابل‌توجهی از وجوه ایران در بانک TBI عراق و یکی دیگر از بانک‌های اروپایی نیز آزاد خواهد شد.
دومین پرسش مربوط به نحوه دسترسی ایران به این منابع ارزی است؛ در حالی طرف آمریکایی تاکید می‌کند که ایران به منابع مالی، دسترسی مستقیم ندارد و صرفا می‌تواند سفارش غذا، دارو و تعداد محدودی تجهیزات پزشکی را به بانکی در قطر ارسال کند که وزارت امور خارجه ایران با رد این ادعاها، تاکید کرد نحوه بهره‌برداری در اختیار جمهوری اسلامی ایران است.
در این خصوص عبدالناصر همتی، رئیس کل اسبق بانک مرکزی در توییتر خود نوشت: اینکه انتقاد می‌شود چرا دولت پذیرفته منابع ارزی در کره جنوبی برای خرید کالاهای اساسی و دارو باشد، باید توضیح بدهم که موضوع صرفا مربوط به این دولت نیست و در دولت قبل هم پذیرفته شده بود. چرا که هرگونه توافقی خارج از برجام با ادامه تحریم‌ها است.
موضوع سوم نیز به تضمین لازم برای اجرای این توافق باز می‌گردد؛ در حالی علی باقری‌کنی، معاون سیاسی وزارت خارجه گفته که ایران تضمین لازم برای پایبندی آمریکا به تعهدات خود را دریافت کرده که در یک توییت دیگر که البته پاک شد، گفته بود امضای آمریکا تضمین است! همین موضوع منجر به اوج گرفتن انتقادات فعالان سیاسی شد؛ جاییکه گفته می‌شود در زمان دولت گذشته بارها نسبت به عدم اخذ تضمین لازم، نقدهای جدی وارد شده بود اما حالا همان منتقدان، امضای آمریکا را تضمین می‌دانند.
ابهام چهارم این است که آیا این توافق در راستای برجام است یا خیر و اگر چنین توافقی تنها بر سر آزادسازی منابع بلوکه شده باشد، آیا چنین اتفاقی در دو سال گذشته ممکن نبود و دلیل تاخیر دو ساله چیست؟ حتی برخی این موضوع را فرصت سوزی دو ساله دولت سیزدهم عنوان می‌کنند.
