ایستانیوز:در طراحی محصولات بیمه مستمری زندگی به عنوان یک عامل مهم در تامین مالی بازنشستگی، باید به هزینه و تقاضا برای این محصولات و ریسکهای ناشی از آن که توسط ارائه‌دهندگان مستمری متحمل می‌شوند توجه شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، استفاده از تجربیات کشورهای دیگر جهت درک بهتر محصولات مستمری و اختیارات و تضامین قابل ارائه برای آن‌ها، ارزیابی نقش احتمالی این محصولات در کاهش ریسک برای افراد و همچنین ایجاد چارچوبی برای ارائه و توسعه این محصولات، هم برای سیاستگذاران و هم برای شرکت‌های بیمه مفید خواهد بود. به این منظور میز تخصصی بیمههای مستمری پژوهشکده بیمه اقدام به تهیه و انتشار گزارش پژوهشی با عنوان «بررسی محصولات بیمه مستمری زندگی، ریسک‌ها، اختیارات و تضامین آن‌ها در کشورهای منتخب سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» نموده است.
این گزارش بر اساس پروژه منتشر شده توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادیOECD)) در مورد محصولات مستمری و تضامین آن‌ها، توسط دکتر محبوبه اعلائی عضو هیات علمی گروه پژوهشی بیمههای اشخاص و مسئول میز تخصصی بیمه های مستمری پژوهشکده بیمه تنظیم شده و هدف آن درک بهتر محصولات مستمری و تضمین‌هایی است که این محصولات ارائه می‌کنند.
در گزارش حاضر معیارهایی شرح داده شده که محدوده‌ی بحث در مورد محصولات مستمری را تعریف می‌کند. این معیارها به همراه طبقه‌بندی انواع مختلف محصولات مستمری که در گزارش انجام شده است، زبان مشترکی را برای بحث در مورد محصولات و بازارهای مستمری ایجاد می‌کنند. در بخش پایانی گزارش نیز، به ریسک‌هایی که ارائه دهندگان این محصولات با آن‌ها مواجه می‌شوند و نحوه مدیریت آن‌ها پرداخته شده است.
محصول بیمه مستمری، دنباله‌ای از پرداخت درآمد برای مستمری‌بگیر است که در این گزارش معیارهایی برای آن تعریف شده است. با توجه به معیارها و ویژگی‌های ارائه شده برای توصیف یک محصول مستمری، محصولات مستمری موجود را می توان در سه گروه اصلی شامل مستمری‌های پرداخت معین، مستمری‌های با پرداخت مبتنی بر شاخص و پس‌انداز بازنشستگی با گزینه درآمد تضمینی طبقه‌بندی کرد.
بر اساس یافته‌های پژوهش، محرک‌های قرار گرفتن در معرض ریسک محصولات مستمری را می‌توان به دو جنبه تقسیم کرد. اولین مورد، طراحی محصول و مفروضاتی است که برای قیمت‌گذاری محصول استفاده می‌شود، که تعیین کننده ریسکهای اولیه‌ای است که ارائه‌دهنده مستمری با آن مواجه می‌شود. عامل دوم نیز احتمال انحراف تجربه آتی از مفروضات مورد استفاده است که می‌تواند منجر به ناکافی بودن دارایی برای انجام تعهدات پرداخت آتی شود. مدیریت این ریسک‌ها مستلزم استراتژی‌هایی برای بهینه‌سازی و کاهش ریسک است.
علاقه‌مندان برای مشاهده و دریافت متن کامل این گزارش می‌توانند به وب‌سایت پژوهشکده بیمه و یا به نشانی https://www.irc.ac.ir/fa-IR/Irc/4946/Articles/view/14643/1575/ مراجعه فرمایند.
