ایستانیوز:تفکیک زنان خانه دار براساس گروه های سنی هم نشان می دهد که بیشترین تعداد زنان خانه دار شهری و روستایی در گروه سنی ۳۰ تا ۳۴ سال قرار دارند و حدود ۶ درصد از زنان خانه دار اعلام شده از سوی مرکز آمار را «افراد هرگز ازدواج نکرده» تشکیل می دهند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،زنان خانه دار حدود 62 درصد از جمعیت زنان (به طور کلی) و حدود 80 درصد از جمعیت زنان متأهل را تشکیل می دهند. قطعاً چنین جامعه آماری وسیعی برنامه ریزی های جزئی ناظر به ابعاد مختلف را می طلبد. بیمه زنان خانه دار، مساله ای است که چندین و چند سال مطرح است و همچنان هم به جایی نرسیده است. مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی وضعیت موجود، ابعاد و چالش های بیمه زنان خانه دار را بررسی کرده است.
طبق این گزارش، ایده بیمه اجتماعی زنان خانه دار یکی از برنامه هایی است که مبتنی بر مطالبات زنان در زمینه حمایت های اجتماعی مطرح شده و بیش از 20 سال از اولین اقدامات در این راستا می گذرد. با این حال از سال 1378 تاکنون این حمایت با توفیق چندانی روبه رو نبوده و زنان خانه دار تنها در قالب بیمه حِرف و مشاغل آزاد با حداقل حمایت دولت می توانند از خدمات بیمه ای برخوردار شوند.
تفکیک زنان خانه دار براساس گروه های سنی هم نشان می دهد که بیشترین تعداد زنان خانه دار شهری و روستایی در گروه سنی 30 تا 34 سال قرار دارند و حدود 6 درصد از زنان خانه دار اعلام شده از سوی مرکز آمار را «افراد هرگز ازدواج نکرده» تشکیل می دهند.
این گزارش نوشت: از آنجایی که بار مالی حمایت از حدود بیست ویک میلیون زن خانه دار برای دولت بسیار قابل توجه به نظر می رسد و نمی توان نگاه آرمانی و غیرواقع گرایانه در زمینه حمایت حداکثری دولت از زنان خانه دار داشت، بر این اساس می توان تفکیک و اولویت گذاری برمبنای سن بیمه پردازی، تجرد یا تأهل، دهک خانوار و مواردی از این دست در تصمیم گیری یادشده را وارد کرد. سن بیمه پردازی زنان خانه دار در حال حاضر بین 18 تا 50 سال در نظر گرفته می شود و بنابر سرشماری سال 1395 کل کشور در گروه سنی 54 ـ20 سال زنان خانه دار شهری دارای همسر حدود 10 میلیون بوده و یک میلیون زن خانه دار شهری بدون همسر هستند. اولویت گذاری می تواند هریک از این ملاحظات را لحاظ کند.
براساس این گزارش، استدلال مدافعان بیمه زنان خانه دار بیشتر حول حمایت از مادری بیان می شود؛ لذا لحاظ کردن تعداد فرزندان در این تصمیمات و اولویت دهی براساس آن نیز ضروری خواهد بود. از سویی بنابر قانون برنامه ششم توسعه دولت مکلف به بیمه کردن زنان خانه دار با حداقل سه فرزند شده است. از حدود 11 میلیون زن خانه دار شهری بازه سنی 20 تا 54 سال، 56 درصد حداکثر دو فرزند و حدود 39 درصد حداقل سه فرزند دارند. بنابر ماده (21) قانون «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت»، زنان خانه دار روستایی دارای سه فرزند و بیشتر ذیل صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر تحت پوشش بیمه قرار خواهند گرفت. بر این اساس برای بخشی از جامعه هدف ما در قانون فوق تدابیری دیده شده است.
البته در زمینه کار کردن زن بیرون از منزل تغییر نگرشی وسیعی رخ داده و از سال 1353 تاکنون حدود 49 درصد تغییر نگرشی در جهت کاهش مخالفت وجود دارد و در سال های گذشته از مخالفت ها با کار کردن زنان بیرون از منزل کاسته شده است. با این حال نمی توان کتمان کرد که الگوی مرد نان آور ـ زن خانه دار همچنان به عنوان الگوی غالب در کشور ما و حتی جهان به شمار می آید.
مهم ترین چالش های اجرایی بیمه زنان خانه دار مواردی ازجمله محدودیت منابع دولت و فقدان اختصاص بودجه و اعتبارات پایدار، عدم اجماع در برنامه ریزی و رویه ها، تأکید صرف بر مدل بیمه ای در حمایت از زنان خانه دار، اولویت قائل شدن برنامه ریزان بر حمایت دولت از سرپرستان خانوار و خصوصاً مردان فاقد بیمه اجتماعی در خانواده، فاقد درآمد بودن زنان خانه دار و مانند آن به شمار می آیند.
به طور کلی تصمیم همه جانبه درخصوص بیمه زنان خانه دار با موانع بسیاری روبه رو است؛ بنابراین می توان با اولویت گذاری صحیح جامعه هدف را واقعی تر پیش بینی کرد و با توجه به امکانات واقعی دولت ها ملاحظات لازم را در نظر گرفت.
