ایستانیوز:امروز در دنیا کشوری نمی‌تواند دور خودش دیوار بکشد و بخواهد به تنهایی تولید رقابت‌پذیر داشته باشد. گرفتن بازارهای دنیا برای تولید نقطه عطف است و اگر کشوری بخواهد تولید را رقابتی کند تا چرخ آن بچرخد باید بازار بزرگ با تیراژ بالا داشته باشد ولی نباید متکی به بازار داخل کشور باشد و به همین دلیل هم باید بتوانیم روابط بسیار خوبی حتی با همسایگان‌مان که بازار خوب منطقه‌ای هستند یا کشورهای مسلمان که می‌توانند رابطه خوبی با ما داشته باشند، داشته باشیم.
امروز در دنیا کشوری نمی‌تواند دور خودش دیوار بکشد و بخواهد به تنهایی تولید رقابت‌پذیر داشته باشد. گرفتن بازارهای دنیا برای تولید نقطه عطف است و اگر کشوری بخواهد تولید را رقابتی کند تا چرخ آن بچرخد باید بازار بزرگ با تیراژ بالا داشته باشد ولی نباید متکی به بازار داخل کشور باشد و به همین دلیل هم باید بتوانیم روابط بسیار خوبی حتی با همسایگان‌مان که بازار خوب منطقه‌ای هستند یا کشورهای مسلمان که می‌توانند رابطه خوبی با ما داشته باشند، داشته باشیم. از این رو باید سیاست‌های تنش‌زدایی را دنبال و کاری کنیم که روابط بین‌الملل ایران با جهان بهبود یابد، ارتباطات نقش اصلی را در این زمینه بازی می‌کند. از همه مهمتر این است که زیرساخت اقتصادی ایران باید از حالت ممیزی خارج و به شکل اقتصاد پویا درآید و دولت باید نقش کوچکی در آن داشته باشد. دولت نباید در اقتصاد به رقیب بخش خصوصی بدل شود. خصوصی‌سازی هنوز خوب انجام نشده و در این بخش اقدامات اشتباه زیادی صورت گرفته است. از این گذشته اجازه داده نمی‌شود تا بخش خصوصی واقعی در اقتصاد نقشی ایفا کند یا در تصمیم‌گیری نظر بدهد و کمک کند.
در حال حاضر هم دولت بدهی‌های سنگینی به بخش خصوصی دارد، یعنی دولت به‌جای اینکه بخش خصوصی را تقویت کند و افسار اقتصاد را به دست آن بدهد و خود صرف نقش رگولاتوری را ایفا و زیرساخت‌ها را آماده کند، همین بدهی‌ها باعث ضعف این بخش شده است. امروز ما میراث‌دار یک اقتصاد مریض و بازمانده از دورانی که اقتصاد با نفت می‌چرخید و ناکارآمدی‌های خودش را نشان نمی‌داد، هستیم. امروز می‌بینیم که تصمیمات اشتباه چه هزینه‌هایی را ایجاد می‌کند در حالیکه در گذشته اینطور نبود و حتی اگر تصمیمی اشتباه گرفته می‌شد هم پول نفت این اشتباهات را می‌پوشاند ولی امروز به مدیرانی نیاز داریم که تصمیمات درست و صحیح بگیرند و برای یک دهه آینده کشور ریل‌گذاری کنند و کشور را جلو ببرند ولی متاسفانه اتفاقی که افتاده این است که اولا مشارکت این دسته مدیران در اقتصاد کمرنگ شده و دوما به‌دلیل هزینه‌زا بودن تصمیم‌گیری، به‌نوعی قدرت تصمیم‌گیری از آنها گرفته شده است. در سیاست‌های کلان هم چرخ بر همان محور قدیم می‌چرخد و تغییرات پایداری را شاهد نیستیم و اگر این تغییر پایدار در اقتصاد کلان صورت نگیرد می‌تواند وضعیت ما را از چیزی که امروز هستیم بدتر کند. ما نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی و تغییر پایدار اقتصاد کلان نفتی و رقابتی داریم تا قدرت خرید مردم افزایش پیدا کند. اینکه امروز سرانه ملی ایران به 7/4 میلیون تومان رسیده بسیار دردناک است و این اتفاق برای کشور 80 میلیونی زیبنده نیست.
منبع:روزنامه آرمان ملی
