ایستانیوز:افزایش نهایی در بیکاری جهانی در سال ۲۰۲۰ اساساً به این بستگی خواهد داشت که اقتصاد در نیمۀ دوم سال چقدر سریع می‌تواند خود را بازیابی کند و اینکه میزان اثربخشی اقدامات در تقویت تقاضای نیروی کار چقدر خواهد بود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،بر اساس برآورد سازمان بین‌المللی کار بحران کووید-19 از طریق اختلال اقتصادی گسترده، 3.3 میلیارد نیروی کار جهانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کاهش‌های شدید و پیش‌بینی نشده در فعالیت اقتصادی، کاهش شدید در میزان اشتغال هم از لحاظ تعداد شغل و هم کل ساعات کار را در پی دارد.این سازمان معتقد است که واکنش‌های سیاستی باید چهار رکن را در نظر داشته باشند: تحریک اقتصاد و اشتغال، پشتیبانی از بنگاه‌ها، مشاغل و درآمد، حمایت از کارکنان در محیط کار و اتکا به گفتگوی اجتماعی برای حل مسائل.
مرکز پژوهش های اتاق ایران در مطلبی بخشی از این گزارش را ترجمه کرده است. در این گزارش تاکید شده که اثرات اشتغال کووید-19 عمیق، فراگیر و بی‌سابقه است. تعدیل اشتغال نوعاً با کمی تأخیر، رکود اقتصادی را در پی دارد .در بحران فعلی، اشتغال در نتیجۀ قرنطینه‌ها و تعطیلی‌ها و سایر اقدامات، مستقیماً تحت تأثیر قرار گرفته و میزان این تأثیر نیز بیشتر از آن است که در شروع همه‌گیری پیش‌بینی شده بود. به همین دلیل، ویرایش دوم دیده‌بان سازمان بین‌المللی کار، برآوردهای جدید جهانی، منطقه‌ای و بخشی را ارائه می‌کند که هدف از آنها، بررسی اثرات بحران در زمان فعلی است (به خصوص از لحاظ اثراتِ اقدامات بازدارنده و کنترلی). با این وجود، نااطمینانی دربارۀ سیر تکامل بحران متضمن آن است که این برآوردها بهترین شاخص‌های ممکن از اثر فعلی بر بازار کار بر اساس داده‌های در دسترس هستند.
برآوردهای جهانی از مدل مورد بررسی سازمان بین‌المللی کار نشان می‌دهد که این بحران باعث یک کاهش بی‌سابقه در فعالیت اقتصادی و زمان کاری می‌شود. تا 1 آوریل 2020، برآوردها حاکی از آن است که ساعات کاری در فصل جاری (فصل دوم) تا 6.7 درصد کاهش پیدا خواهد کرد که معادل 195 میلیون کارگر تمام‌وقت است. این نتیجه دلالت بر آن دارد که بسیاری از این کارکنان با کاهش درآمد و فقر شدیدتر مواجه خواهند بود، حتی اگر فعالیت‌های جایگزین هم پیدا شود (به عنوان مثال، بازگشت به کشاورزی در مناطق روستایی). بیشترین کاهش در کشورهای با درآمد متوسط به بالا انتظار می‌رود، اما این اثر در کل گروه‌های درآمدی مشابه است.
طبق این گزارش، افزایش نهایی در بیکاری جهانی در سال 2020 اساساً به این بستگی خواهد داشت که اقتصاد در نیمۀ دوم سال چقدر سریع می‌تواند خود را بازیابی کند و اینکه میزان اثربخشی اقدامات در تقویت تقاضای نیروی کار چقدر خواهد بود. با این شرایط، این ریسک بالا وجود دارد که افزایش در بیکاری جهانی در انتهای سال 2020 به طور چشمگیری بالاتر از پیش‌بینی‌های اولیه (25 میلیون) در دیده‌بان اول سازمان بین‌المللی کار باشد.
در این گزارش همچنین مهم‌ترین بخش‌هایی که در معرض ریسک ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند هم مورد توجه قرار گرفته و علاوه بر این مهم‌ترین واکنش‌هایی که از سوی سیاست‌گذاران باید اجرا شود، بررسی شده است. بر این اساس، واکنش‌های سیاستی باید بر دو هدف فوری متمرکز باشند: اقدامات حمایت بهداشتی و پشتیبانی اقتصادی از هر دو طرف عرضه و تقاضا.
سازمان بین‌المللی کار پیشنهاد می‌دهد پشتیبانی فوری از بخش‌ها و گروه‌های جمعیتی که بیشترین تأثیرپذیری را دارند، به خصوص بنگاه‌ها و کارکنانی که در اقتصاد غیررسمی فعالیت می‌کنند. اقدامات خاص و هدفمند در کشورهای با سطح بالای فعالیت‌های اقتصادی غیررسمی باید انجام پذیرد که از آن جمله پرداخت‌های نقدی به منظور پشتیانی از افراد متأثر از قرنطینه و تغییر کاربری تولید جهت فراهم نمودن اشتغال جایگزین (مثلاً تغییر به سمت تولید تجهیزات محافظت شخصی) است. این نیازها باید با تلاش‌ها به منظور تضمین عرضۀ کافی مواد غذایی و سایر اقلام ضروری تکمیل شود. اقدامات محلی و مبتنی بر جامعه می‌توانند سریعاً عمل کرده و نیازهای خاص را فراهم کنند، و باید شامل سازمان‌های باشند که افراد شاغل در اقتصاد غیررسمی را نمایندگی می‌کنند. در کنار پشتیبانی از افراد شاغل در اقتصاد غیررسمی، تلاش‌هایی نیز باید برای حمایت از کارگران و بنگاه‌های رسمی صورت پذیرت تا تضمین کند که بحران باعث افتادن آنها به ورطه مشاغل غیررسمی نمی‌گردد و عواید آنها را که در سال‌های گذشته به دست آورده‌اند، از بین نمی‌برد.
