مدیران چگونه مانع توسعه اقتصادی می شوند؟

 بطورکلی مشکلاتی که در حال حاضر گریبان گیر اقتصاد کشورمان شده اند به دوقسم است ، مشکلات درون زا و مشکلات برون زا.  بخش بزرگی از مشکلات اقتصاد کشورمان ارتباطی به ترامپ، عربستان یا دیگر کنشگران عرصه سیاست و تجارت بین الملل و دیگر عوامل برونزا ندارد و مشکلات درون زا هستند.

 

راهکارهای مختلفی برای حل مشکلات درون زا وجود دارد اما باتوجه به شرایط به نظر می رسد که هیچ تمایلی برای حل این مشکلات وجود ندارد. اقتصاد ما از خود تحریمی ها بیشتر ضربه خورده است، در شعار مطرح می شود که از تولید و بخش خصوصی حمایت می کنیم اما در عمل هیچ نشانه ای از حمایت دیده نمی شود.

 

 تولید سال هاست که مشکلات جدی دارد، ریسک فعالیت های تولیدی بالاست. هر دولتی که روی کار می آید شعار می دهد که فضای کسب و کار را بهبود می بخشد اما  بعد از روی کارآمدن، موضوع یا به فراموشی سپرده می شود و یا اقدام موثری به عمل نمی آید. سیاست گذاری های دولت به نفع تولید نیست و اصلا تولید در ایران جایگاهی ندارد.

 

 متاسفانه هیچگونه زمینه و تمایلی برای حل مشکلات دیده نمی شود تا باعث بهبود و رونق فضای کسب و کار گردد. حجم بسیار زیاد نقدینگی در کشور سرگردان است و قطعا این نقدینگی به سمت بخش هایی خواهد رفت که ریسک کمتر، امنیت و سود بیشتری داشته باشد. به دلیل عدم وجود فضای کسب و کار و عدم جذابیت بخش تولید برای سرمایه گذاری، اوضاع نامناسب نظام بانکی و عدم همخوانی سیستم های بانکی کشور با سطح استانداردهای بین المللی، ورشکستگی صندوق های بازنشستگی و .... باعث شده است تا سرمایه های مردم به جای حمایت از تولید به سمت بازارهای ارز و طلا برود. در صورتیکه برای حمایت از تولید و فضای کسب و کار باید ریسک فعالیت های غیر مولد افزایش پیدا کند تا فعالان اقتصادی و بخش خصوصی در بخش های تولید و ایجاد فرصت های شغلی سرمایه گذاری کنند.

 

 ایران کشوری است که به لحاظ منابع طبیعی و توان نیروی انسانی ستودنی است ولی متاسفانه از این ظرفیت بی نظیر برای حل مسائل داخلی استفاده نمی شود. پس از تصویب برجام و علیرغم فراهم بودن فضای ورود خارجی ها به ایران به دلیل عدم آمادگی و همخوانی با استانداردهای بین المللی نتوانستیم از این فرصت استفاده درست کنیم.

 

به گزارش اتاق تهران ،اکنون تنها نقطه امید، بهبود وضعیت مشورت اهالی دولت با بخش خصوصی است اما در این ارتباط نیز بعضا مدیران سازمانی و ادارات هنوز دیوار و سدی بین بخش خصوصی و خود می کشند و حاضر به تعامل با بخش خصوصی نیستند. در سازمان ها و ادارات دولتی شاهد هستیم که ارائه اطلاعات ناقص مدیران غیر متخصص میانی به مدیران رده های بالاتر منجر به تصمیم گیری های غلط در باره حل این مساله شده است. بعضا دیده  می شود که مدیران عالی از آنچه در سازمان هایشان می گذرد بی خبرند و یا اگر هم اطلاع دارند جرات تصمیم گیری درست در خصوص تعامل با فعالان بخش خصوصی را ندارند و تا زمانی که مدیران دولتی بخش خصوصی را رقیب خود می بینند و نه همراه و در کنار خود، این مشکل حل شدنی نیست.