ایستانیوز:کریپتوکارنسی‌ها (رمزارزها) به عنوان یکی از ابزارهای نوین مالی، با قابلیت‌هایی همچون حذف واسطه‌ها، دسترسی جهانی به خدمات مالی و افزایش شفافیت، توانایی بالقوه‌ای برای کاهش نابرابری اقتصادی و فاصله طبقاتی دارند. در ادامه به بررسی این ادعا می‌پردازیم و دلایل موافق و مخالف را تحلیل می‌کنیم.
چگونه کریپتوکارنسی‌ها می‌توانند فاصله طبقاتی را کاهش دهند؟
- دسترسی مالی برای همه
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،یکی از مهم‌ترین مزایای کریپتو، بانکداری بدون مرز است. طبق آمار بانک جهانی، بیش از ۱.۷ میلیارد نفر در جهان به خدمات بانکی دسترسی ندارند. رمزارزها با استفاده از کیف پول‌های دیجیتال، امکان دسترسی به ابزارهای مالی را بدون نیاز به بانک برای این افراد فراهم می‌کنند. - حذف واسطه‌ها و هزینه‌های اضافی
در سیستم مالی سنتی، بانک‌ها و واسطه‌ها هزینه‌های زیادی را به کاربران تحمیل می‌کنند. شبکه‌های بلاک‌چینی مانند بیتکوین و اتریوم، با حذف واسطه‌ها، کارمزد تراکنش‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهند. این امر به نفع افراد کم‌درآمد خواهد بود. - فرصت‌های سرمایه‌گذاری برابر
بازار رمزارزها نسبت به بازارهای سنتی (مانند بورس و املاک)، درهای بیشتری را به روی سرمایه‌گذاران خرد باز کرده است. افراد با هر میزان سرمایه می‌توانند وارد این بازار شوند و از رشد قیمتی دارایی‌های دیجیتال بهره‌مند شوند. - شفافیت و جلوگیری از فساد
فناوری بلاک‌چین با شفافیت بالا می‌تواند فساد اقتصادی و مالی را کاهش دهد. همه تراکنش‌ها در دفترکل غیرمتمرکز ثبت می‌شوند و قابل رهگیری هستند. - کسب درآمد از راه‌های نوین
ظهور فناوری‌های جدید مانند NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) و پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) فرصت‌های شغلی جدیدی را ایجاد کرده‌اند که افراد بدون نیاز به سرمایه اولیه بالا می‌توانند از آن‌ها درآمدزایی کنند.
چرا برخی معتقدند کریپتو فاصله طبقاتی را کاهش نمی‌دهد؟
- نابرابری در دسترسی به فناوری
برای استفاده از رمزارزها نیاز به اینترنت پرسرعت، دستگاه‌های دیجیتال و سواد تکنولوژی است. افراد ساکن در مناطق محروم و کشورهای کمتر توسعه‌یافته همچنان از این امکانات محروم هستند. - تمرکز ثروت در دست افراد خاص
داده‌ها نشان می‌دهد که بخش عمده‌ای از دارایی‌های دیجیتال در اختیار عده‌ای محدود (نهنگ‌های کریپتو) قرار دارد. این تمرکز دارایی برخلاف ادعای تمرکززدایی عمل میکند و نابرابری را تشدید میکند. - ریسک بالای سرمایه‌گذاری
بازار رمزارزها به شدت نوسانی است و سرمایه‌گذاران کم‌تجربه بیشتر در معرض از دست دادن سرمایه خود قرار دارند. این موضوع ممکن است فقرا را آسیب‌پذیرتر کند. - نبود قوانین نظارتی
عدم نظارت و قانون‌گذاری در برخی کشورها، فرصت را برای کلاهبرداری‌ها و پروژه‌های جعلی (اسکم‌ها) فراهم کرده است که بیشتر افراد کم‌سواد یا کم‌تجربه را هدف قرار می‌دهند.
نمونه‌های جهانی از اثر کریپتو بر کاهش نابرابری
- السالوادور: اولین کشوری که بیتکوین را به عنوان پول قانونی پذیرفت. این اقدام به افزایش دسترسی مالی در میان طبقات ضعیف کمک کرده است.
- آفریقا: در برخی کشورهای آفریقایی مانند نیجریه، رمزارزها به ابزاری برای انتقال ارزان پول تبدیل شده‌اند و کارگران مهاجر می‌توانند بدون کارمزدهای سنگین، درآمد خود را برای خانواده ارسال کنند.
- هند: پروژه‌های بلاک‌چینی در هند، امکان اعطای وام‌های خرد به روستاییان را فراهم کرده و کارآفرینی محلی را تقویت کرده است.
نتیجه‌گیری
کریپتوکارنسی‌ها ظرفیت بالقوه‌ای برای کاهش فاصله طبقاتی دارند اما این امر به عوامل متعددی از جمله دسترسی همگانی به فناوری، قوانین نظارتی مناسب و آموزش مالی وابسته است. در صورت مدیریت صحیح این چالش‌ها، رمزارزها می‌توانند به ابزاری کارآمد برای توزیع عادلانه‌تر ثروت در جهان تبدیل شوند.
