ایستانیوز: در ایران، توزیع سپردههای بانکی و نحوه استفاده از این منابع توسط بانکها به سوالات مهمی تبدیل شده است. بسیاری از سپردهگذاران خرد، که نمیتوانند از پساندازهای خود استفاده کنند، به بانکها اعتماد میکنند اما نگرانیهایی درباره استفاده از این سپردهها برای اهداف دیگر بدون شفافیت کافی وجود دارد. از سوی دیگر، انبوهسازان مسکن و صنعتگران نسبت به عدم تخصیص اعتبارات کافی از سوی بانکها معترض هستند و معتقدند که این وضعیت به ضرر اقتصاد کشور تمام میشود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، در دهههای اخیر، توزیع سپردههای بانکی در ایران و نحوه استفاده از این منابع توسط بانکها به موضوعی بحثبرانگیز تبدیل شده است. بسیاری از شهروندان عادی که توانایی کار با منابع مالی خود را ندارند، سپردههایشان را به بانکها میسپارند. اما سوال اصلی این است که این منابع چگونه توزیع و مدیریت میشوند؟ شفافیت در توزیع سپردهها و تعیین مالکیت این منابع اهمیت زیادی دارد و باید پاسخ روشنی به این پرسشها داده شود.
یکی از گروههایی که به شدت از عملکرد بانکها گلایه دارند، انبوهسازان مسکن هستند. آنها بر این باورند که بانکها بر اساس قانون جهش تولید مسکن باید بخشی از منابع خود را به نهضت ملی مسکن اختصاص دهند، اما در سالهای اخیر این تعهدات به درستی اجرا نشده است. از میان ۱۷ بانک اصلی، تنها تعداد محدودی از بانکها به تعهدات خود عمل کردهاند و این موضوع منجر به اعتراض انبوهسازان و وزارت راه و شهرسازی شده است.
اعتبارات بانکی و صنعتگران
در بخش صنعتی نیز صنعتگران نسبت به عدم دریافت اعتبارات بانکی کافی معترض هستند. آنها معتقدند که بانکها بیشتر به تسهیلات تکلیفی دولت توجه دارند و به واحدهای تولیدی اعتبارات لازم را اختصاص نمیدهند. رؤسای اتاق بازرگانی نیز از این وضعیت انتقاد کرده و خواستار اصلاح سیاستهای بانکی شدهاند.
نقش بانکها در ایجاد ناترازی اقتصادی
یکی از مشکلات مهم در سیستم بانکی ایران، تخصیص اعتبارات به شرکتهای زیرمجموعه بانکها است. این نوع وامدهی رابطهای که بدون نظارت کافی انجام میشود، باعث افزایش ریسک اقتصادی و شکلگیری داراییهای مسموم در سیستم بانکی میشود. بانکها به جای تخصیص منابع به بخشهای واقعی اقتصاد، اعتبارات را به شرکتهای وابسته به خود میدهند که این وضعیت به مشکلات بیشتری در ناترازی بانکی منجر شده است.
چالشهای اصلی سپردهگذاری و اعتبارات بانکی
در حال حاضر، سپردهگذاران خرد در ایران از بازدهی اندک سپردههایشان در مقایسه با تورم بالا ناراضی هستند. بانکها از این سپردهها استفاده کرده و به شرکتهای زیرمجموعه خود وام میدهند و این موضوع باعث سود بادآورده برای بانکها و شرکتها شده است. این روند نه تنها نظام اقتصادی کشور را تحت فشار قرار میدهد، بلکه رقابت سالم را نیز از بین میبرد.