به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، این رتبه‌بندی بر اساس درآمد ناخالص ملی (GNI) سرانه هر کشور محاسبه می‌شود که معیاری از کل درآمد کشور تقسیم بر جمعیت آن است.

 

درآمد ناخالص ملی مشابه سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) است که به‌صورت مجموع ارزش ناخالص اضافه شده توسط همه تولیدکنندگان مقیم در اقتصاد به اضافه هرگونه مالیات بر محصول منهای یارانه تقسیم بر جمعیت کشور به‌دست می‌آید.

 

همچنین درآمد ناخالص ملی و تولید ناخالص داخلی ارزش دلاری همه کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور معین را اندازه‌گیری می‌کنند.

 

اما اولی شامل درآمد به دست آمده از طریق منابع بین‌المللی، همچون سرمایه‌گذاری‌های خارجی یا دارایی‌های املاک و مستغلات نیز می‌شود.

 

در گزارش imna آمده است: درآمد ناخالص ملی معیار کمی دقیق‌تری از سلامت اقتصادی یک کشور در نظر گرفته می‌شود و برای تعیین فقیرترین کشورهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بوروندی

 

بوروندی با بیش از ۱۳.۲ میلیون نفر جمعیت فقیرترین کشور جهان است.

 

این کشور با نرخ ۲.۸۷ درصد در حال رشد است که آن را به یکی از سریع‌ترین کشورهای جهان در زمینه رشد تبدیل می‌کند.

 

بنابراین بوروندی با خطر افزایش جمعیت مواجه است.

 

بزرگ‌ترین صنعت این کشور کشاورزی است که ۳۲.۹ درصد از تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می‌دهد و بیش از ۷۰ درصد از جمعیت را به کار می‌گیرد.

 

با این وجود حدود ۴۰ درصد از مردم آن به غذای کافی دسترسی ندارند و ازدیاد جمعیت می‌تواند این موضوع را تشدید کند.

 

بروندی همچنین با آموزش محدود، فساد گسترده و جنگ دست‌وپنجه نرم می‌کند.

جمهوری آفریقای مرکزی

 

درآمد ناخالص ملی در جمهوری آفریقای مرکزی ۹۸۰ دلار است که آن را به دومین کشور فقیر تبدیل می‌کند.

 

این کشور نیز با مشکل جمعیت به سرعت در حال رشد در عین برخورداری از اقتصادی ضعیف مواجه است.

 

بسیاری از شهروندان جمهوری آفریقای مرکزی برای مراقبت از خانواده خود کشاورزان معیشتی هستند و کشاورزی بیش از نیمی از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد.

 

در حالی که الوار و الماس بیشترین سود این کشور را تشکیل می‌دهند، هیچ بخشی از این درآمد به شهروندان تعلق نمی‌گیرد.

سودان جنوبی

 

کشور سودان جنوبی با درآمد ناخالص ملی ۱۰۴۰ دلار سومین کشور فقیر جهان است. سودان جنوبی با رقم ۳۸۵ کمترین امتیاز شاخص توسعه انسانی (HDI) را در جهان دارد.

 

این شاخص شامل اندازه‌گیری میانگین پیشرفت در توسعه انسانی در شاخص‌هایی همچون امید به زندگی، تحصیلات، درآمد و موارد دیگر می‌شود.

 

این کشور یکی از کشورها با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران در جهان است، اکثر خانه‌های آن فاقد برق یا آب لوله‌کشی هستند و جاده‌های آسفالت‌شده در آن رایج نیست.

جمهوری دموکراتیک کنگو

 

جمهوری دموکراتیک کنگو دارای درآمد ناخالص ملی هزار و ۱۱۰ دلار است که آن را به چهارمین کشور فقیر تبدیل می‌کند.

 

این کشور با رشد سالانه ۳.۲۶ درصدی جمعیت نسبت به ۱۰۲ میلیون نفر فعلی، یکی از سریع‌ترین کشورهای در حال رشد جهان محسوب می‌شود.

 

رشد سریع جمعیت با تشدید نرخ بالای سوءتغذیه، فقدان مراقبت‌های بهداشتی مدرن و آموزش ضعیف همراه است.

 

علاوه بر آن جمهوری دموکراتیک کنگو با بی‌ثباتی سیاسی و درگیری مواجه و نرخ فقر در آن ۶۳.۹ درصد است.

سومالی

 

سومالی با درآمد ناخالص ملی هزار و ۲۴۰ دلاری، پنجمین کشور فقیر جهان محسوب می‌شود و مانند دیگر کشورهای لیست جمعیت آن به سرعت در حال رشد است.

 

با وجود بیش از ۶ تولد از هر زن، نرخ باروری در سومالی ۳.۳۲ محاسبه شده است.

 

این امر وضعیت سلامت ضعیف و بی‌ثباتی کشور را وخیم‌تر می‌کند.

 

سومالی با مسائل متعدد دیگری مانند حکمرانی ضعیف، درگیری داخلی، زوال اقتصادی و فقر مواجه است و حدود ۷۰ درصد مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند.