به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،کیفیت ارتباط میان نرخ ارز و صادرات در هر کشوری می تواند به عنوان راهنما برای انتخاب سیاست های ارزی مناسب توسط سیاستگذاران عمل کند. کاهش ارزش پول داخلی، در شرایطی که چسبندگی های اسمی وجود ندارد، به رونق خالص صادرات و افزایش تولید می انجامد و اقتصاد را از آثار انبساطی منتفع می کند.

 

افزایش هزینه های واردات و مواد اولیه، تشدید مشکلات در طرف عرضه و نبود زیرساخت ها و ظرفیت های لازم در بخش صادرات، تغییر توزیع درآمد، اثرگذاری بر تراز پرداخت ها، مشکلات مربوط به حساب سرمایه و کاهش اعتماد تجاری از عوامل انقباضی بودن اثر افزایش نرخ ارز است. در شرایط رونق صادرات، چنین آثار انقباضی در اقتصاد بروز نمی کند.

 

نرخ موثر ارز صادرات همان میزان واحدهای پول داخلی است که در واقع به ازای یک دلار صادرات نصیب صادر کننده می شود. این نرخ علاوه بر نرخ اسمی ارز، یارانه و تعرفه های صادرات را هم شامل می شود. نرخ موثر ارز صادرات برای یک یا گروهی از کالاها و کل صادرات قابل محاسبه است. آنچه در این محاسبات اثر می گذارد، سیاست های بازرگانی است که با تغییر بهای اسمی ارز، تعدادهای واحدهای پول داخلی دریافت شده توسط صادرکننده را تغییر می دهد.

 

درواقع، افزایش نرخ موثر ارز صادرات، ناشی از افزایش نرخ ارز اسمی و یا عناصر غیرارزی است. زمانی که نرخ ارز صادرات افزایش پیدا کند، بهای کالای صادراتی و صادرات آن بیشتر می شود. هم چنین با افزایش نرخ موثر ارز صادرات، عوامل تولید از تولید کالاهای داخلی غیرمبادله ای به تولید کالاهای صادراتی تمایل پیدا می کند. 

 

پژوهشگران ایرانی اثر تغییر نرخ موثر ارز صادراتی بر صادرات صنعت پتروشیمی را بررسی کردند. آن ها می گویند تغییر نرخ موثر ارز صادرات بر صادرات پتروشیمی اثر مثبت دارد. اما نسبت نرخ آزاد به نرخ موثر، بر صادرات صنعت پتروشیمی منفی است. این پژوهشگران می گویند حساسیت محصولات پتروشیمی به کاهش ارزش پول نسبت به افزایش یارانه صادرات پتروشیمی بیشتر است. بنابراین دولت بهتر است در تصمیم گیری به سیاست کاهش ارزش پول بیشتر توجه کند.

 

برای مطالعه بیشتر مقاله «بررسی تاثیر نرخ موثر ارز  بر صادرات صنعت پتروشیمی ایران» را بخوانید. این مقاله در زمستان سال 1400 در نشریه پژوهش های اقتصاد صنعتی منتشر شده است.