به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،در طول حدود دو سال گذشته، بانک مرکزی تحت فشار فزاینده ای بوده است که دلیل اصلی آن، شدت گرفتن تحریم ها و شوک منفی عرضه، آنهم در شرایطی که نیروی انباشته شده نقدینگی هم در حال تخلیه شدن روی قیمتها بود. مشکلات دیگر، از جمله کرونا و کسری بودجه نیز به تشدید اجتناب ناپذیر رشد نقدینگی منجر شده است. سیاستگذاری پولی برای مقابله با شوک منفی عرضه حتی در شرایط معمول هم دشوار است تا چه برسد به اقتصاد ایران که با انبوهی از مشکلات ساختاری نیز مواجه است. وظیفه اساسی بانک مرکزی ثبات قیمتها و پس از آن جلوگیری از رکود وکاهش تولید است. واضح است، مطابق نظریه اقتصادی، امکان دستیابی به هدف های زیاد با تعداد محدودی ابزار وجود ندارد.  نظر به خطری که تشدید نگران کننده تورم به صورت آسیبهای جدی به دهکهای متوسط و پایین جامعه و ایجاد عدم اطمینان و نیز ممانعت از تداوم فعالیتهای تولیدی دارد، منطقی است که توقع جامعه بر تمرکز بانک مرکزی بر کنترل تورم باشد. با وجود درد و رنجی که ملت ما از تحریمها دیده است، اقتصاد ایران، آنطور که آمریکا تصور میکرد دچارفروپاشی نشده و نشانه های فاصله گرفتن از عمق رکود را نمایان ساخته است و تمام تلاش بانک مرکزی بایستی معطوف به کنترل تورم به هر طریق ممکن و تداوم وضعیت روبه بهبود بخش حقیقی باشد.

بانک مرکزی به خوبی واقف است که، با توجه به وجود شوک منفی عرضه، ناترازی بانکها و نیاز مالی دولت؛ امروز افزایش نرخ سود بانکی سیاستی نیست که توفیق قطعی داشته باشد و برهمین اساس بدنبال روش های دیگری برای کاهش فشار تورمی در بازارها است. البته با ابزار های در اختیار، روند نرخ سود بین بانکی نیز تعدیل خواهد شد.