علیرغم افزایش امید به زندگی، افزایش بیماریهای مزمن و غیرواگیردار به یک تهدید جهانی تبدیلشده است. همهساله در سراسر جهان، 15 میلیون نفر قبل از اینکه به 70 سالگی برسند براثر بیماری میمیرند. این بیمارها شامل بیمارهای قلبی عروقی، سرطانها، دیابت و چاقی است.
بیماریهای مزمن و غیرواگیردار در تمام کشورهای جهان بدون توجه به سطح درآمدی آنها، به نگرانی فزاینده تبدیلشده است.
دکتر محمد پات، مدیر جهانی بخش سلامت، تغذیه و جمعیت در بانک جهانی میگوید: یکی از مؤثرترین روشهای درمان بیماریهای غیرواگیردار در افزایش سرمایهگذاری در مراقبتهای بهداشتی و کیفیت مراقبتهای بهداشتی اولیه است. به گفته او، این موضوع هم ازنظر بهداشتی و هم از دیدگاه اقتصادی معنیدار است. قرار دادن منابع بیشتر در خط مقدم شناسایی درمان در شرایط زودهنگام، قبل از جدیتر شدن بیماری، زندگیها را نجات میدهد. در این موارد هزینه مراقبتهای بهداشتی هم کاهش پیدا میکند.
*چاقی دیگر مشکل مختص پردرآمدها نیست
چاقی یکی از شناختهشدهترین عوامل خطر ابتلا به بیمارهای غیرواگیردار است و بهخودیخود هم بیماری محسوب میشود. گزارش بانک جهانی از چاقی و پیامدهای اقتصادی آن نشان میدهد که چاقی رو به رشد است. این گزارش نشان میدهد که چرا اضافهوزن و چاقی یک چالش قریبالوقوع برای جهان است. مخصوصاً برای افراد فقیر و کسانی که در کشورهای کمدرآمد و متوسط زندگی میکنند. درواقع اینکه چاقی تنها مشکل کشورهای پردرآمد و مناطق شهری است، افسانهای بیش نیست.
دادههای جهانی نشان میدهد از سال 1975، چاقی تقریباً 3 برابر شده است و اکنون سالانه 4 میلیون نفر براثر چاقی میمیرند. در سال 2016، بیش از 2 میلیارد بزرگسال (44 درصد) دارای اضافهوزن و چاق بودهاند و بیش از 70 درصد آنها در کشورهای کمدرآمد و با درآمد متوسط زندگی میکردهاند.
*هزینهها و تأثیرات چاقی
پیشبینیشده است که در 15 سال آینده، هزینه چاقی در کشورهای درحالتوسعه به بیش از 7 تریلیون دلار میرسد. بهعنوانمثال بین سالهای 2000 تا 2009 در چین، هزینه مراقبتهای بهداشتی مرتبط با چاقی از نیم درصد به بیش از 3 درصد از هزینههای سالانه مراقبتهای بهداشتی چین رشد کرده است.
در برزیل انتظار میرود هزینه مراقبتهای بهداشتی مرتبط با چاقی دو برابر شود. بهاینترتیب از کمتر از 6 میلیارد دلار در سال 2010 به بیش از 10 میلیارد دلار در سال 2050 خواهد رسید.
این موارد البته تنها هزینههای مراقبتهای بهداشتی نیست، بلکه هزینههای غیرمستقیم به دلیل کاهش بهرهوری کار، غیبت از کار، بازنشستگی زودرس و ... را که بر جامعه و افراد تحمیل میشود را هم شامل شده است.
مثلاً در یک مطالعه مشخصشده است که هزینههای غیرمستقیم اضافهوزن و چاقی در چین از 3.6 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2000 به 7.7 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2025 خواهد رسید.
طبق گزارش بانک جهانی پیشبینی میشود بیماریهای مزمن و غیرواگیردار باوجود تغییر در شیوه زندگی، افزایش جمعیت و شهرنشینی تا سال 2030 رو به رشد باشد. هرچه کشورها رشد اقتصادی و تغییرات سیستم غذایی را تجربه میکنند، وسوسه مردم برای مصرف غذاهای ناسالمتر و ورزش کمتر بیشتر میشود.