به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،یک قرن پیش در این ماه، معاهده ورسای به مرحله اجرا درآمد و جنگ جهانی اول رسماً تمام شد. اما رویاهایی که وجود داشت در حال از بین رفتن است. سی‌ان‌بی‌سی در آستانه نشست سالانه داووس گزارشی دراین‌باره منتشر کرده است.

 

سی‌ان‌بی‌سی می‌نویسد یکی از این رویاهایی که از معاهده ورسای تا به الان در حال دود شدن است، چشم‌انداز رئیس‌جمهوری امریکا، وودرو ویلسون از جهانی امن برای دموکراسی و امید او برای جلوگیری از درگیری‌های آینده بود.

 

هفته آینده که رهبران جهان در داووس گرد هم می‌آیند، با لحظه‌ای تاریخی مشابه یک قرن پیش و مجموعه قابل‌مقایسه‌ای از امیدهای از بین رفته مواجه هستند.

 

از دهه 1920 تا به الان اتفاق‌های زیادی در جهان رخ‌داده است: فریب انزوایی در ایالات‌متحده، اختلاف تلخ اروپا، رشد ناسیونالیسم و پوپولیسم در میان دموکراسی‌ها و افزایش اقتدارگرایی.

 

با پایان جنگ جهانی اول، پایان جنگ سرد در سال 1989 اظهاراتی درباره پیروزی دموکراسی به وجود آمد. به‌طوری‌که سال 1992، فرانسیس فوکویاما در کتاب خود «پایان تاریخ و آخرین انسان» اظهار کرد که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بشریت به نقطه پایانی تکامل ایدئولوژیک رسیده و جهانی‌سازی لیبرال دموکراسی غربی به‌عنوان شکل نهایی حکومت بشر خواهد بود. به گفته او با پیروزی لیبرال دموکراسی بر رقبای ایدئولوژیک خود، بشریت به آخرین شکل حکومت بشری و پایان تاریخ رسیده است.

 

آنچه رهبران جهان در داووس می‌دانند این است که آن دوره تاریخ دوباره ایجادشده است. رقابت قدرت‌های بزرگ جهان ادامه دارد که ناشی از یک رقابت سیستمی بین سرمایه‌داری دولتی و دموکراسی است.

 

جهان در حال حاضر با فناوری‌های جدید و افزایش تهدیدهای زیست‌محیطی مواجه است. نظم بین‌المللی قوانین و مؤسساتی که ایالات‌متحده و شرکایش بعد از جنگ جهانی دوم ساخته بودند الان قادر نیست همراه با چالش‌های موجود حرکت کند.

 

جورج سانتایانا فیلسوف در سال 1905 نوشت: «کسانی که نمی‌توانند گذشته را به خاطر آورند محکوم‌به تکرار آن هستند.» به این ترتیب ویرانی‌های جنگ جهانی دوم نتایج اشتباهات ورسای بود.

 

چالش پیشروی رهبران امروز در داووس این است که آنها بدانند چطور جهان را به مکانی بهتر و بدون خطر هدایت کنند.

 

افتخار موسولینی در تابستان سال 1932 این بود که دولت لیبرال محکوم‌به هلاکت است و همان پژواک الان در بیانیه ولادیمیری پوتین در سال جاری شنیده می‌شود که گفت «نظریه به‌اصطلاح لیبرال بیشتر از هدفش عمر کرده است.» برای اثبات اشتباه موسولینی، جنگ فاجعه‌بار با میلیون‌ها کشته و نیم‌قرن رقابت ایدئولوژیک بین دموکراسی لیبرال و کمونیسم شکل گرفت.

 

حالا در داووس امسال سه سؤال اصلی مطرح می‌شود که پاسخ به آنها ضروری به نظر می‌رسد.

 

*روابط ایالات‌متحده و چین پس از توافق تجاری این هفته چگونه خواهد بود؟

 

وقتی‌که ترامپ روز سه‌شنبه در داووس صحبت می‌کند، هم‌زمان با شروع جلسه استیضاحش در سنا، توافق فاز اول تجاری با چین را امضا کرده است. باوجوداین آتش‌بس، دو کشور سرنوشت‌ساز آینده جهانی به رشد خود ادامه می‌دهند و بازارهای مالی هم آرام شده‌اند. اما یک مسئله مهم‌تر در این میان مطرح  است.

 

اخیراً، شورای آتلانتیک در چین دریافته است که بسیاری از کارشناسان و مقامات چینی از محدودیت‌های انتقال فناوری تجارت ایالات‌متحده استقبال می‌کنند، چراکه چین را به سمت خودکفایی بیشتر سوق می‌دهد.

 

یوان یانگ، روز گذشته در یک تحلیل مفصل در فایننشال تایمز نوشت، پکن در حال تسریع تلاش خود برای استقلال فناوری است. چین به دنبال راهی برای کنترل خود روی زنجیره تأمین برای مواجهه با خطرات سیاسی مانند تحریم‌های بیشتر ایالات‌متحده است.

 

*آیا ایالات‌متحده و اروپا می‌توانند از جنگ تجاری جدید جلوگیری کنند و در مورد ایران به اشتراک برسند؟

 

ایالات‌متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن این هفته مقررات جدید تجارت جهانی برای سازمان تجارت جهانی پیشنهاد دادند که به‌طور واضح چین را مورد هدف قرار داده است تا یارانه‌های دولتی به صنایع آن را که اقتصاد جهانی را در قبضه خود درآورده، مهار کند. اما یک خبر بد در این میان وجود دارد، آن‌هم اینکه ترامپ همچنان به دنبال تشدید درگیری با اروپا است.

 

به نظر می‌رسد یک محل مشترک برای بهبود روابط اروپا و امریکا، ایران است. توافق جدید میان اروپا و امریکا علیه ایران می‌تواند به نزدیکی این دو کمک کند.

 

*آیا آتش‌سوزی استرالیا می‌تواند جامعه جهانی را دچار شوک کند و دلیل مشترکی برای بحث داووس باشد؟

 

به دنیایی که تأثیرات اقتصادی تغییرات اقلیمی دیگر غیرقابل‌تصور نیست، خوش‌آمدید. به گفته تحلیلگران، اقلیم و آب‌وهوا در صدر نگرانی‌های تجاری قرار دارند.

 

تغییرات اقلیمی روی سرمایه‌گذاری جهانی تأثیر می‌گذارد. با وجود آتش‌سوزی تکه‌ای از استرالیا که به‌اندازه کشور بلژیک است، سیاستمداران بیشتر از اقتصاددان می‌خواهند تغییرات اقلیم را مدنظر قرار دهند.

 

یک قرن پیش، عدم موفقیت رهبران جهان در پیش‌بینی و رفع خطرات آینده در معاهده ورسای به شروع جنگ جهانی دوم منجر شد. اگر یک‌بار دیگر شکستی در این زمینه انجام شود، هزینه آن در مقیاس جهانی پرداخت خواهد شد.