به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، استفاده از ابزار رسانه به منظور اعتلای کارآفرینی و صنعت، رویه ای معمول در دیگر کشورهاست. رسانه نه تنها سینما، بلکه همه رسانه های تصویری می توانند با توجه ویژه به صنعت و اشتغال، آینده روشنی را برای اقتصاد کشورها رقم بزنند. باتوجه به ظرفیت های خوب فیلم سازی و استعدادهای هنری در کشور، امکان رقم زدن چنین آینده ای برای اقتصاد ما با کمک سینما وجود دارد پس چرا به سراغ آن نرویم؟

 

جشنواره سینما حقیقت، اصلی ترین جشنواره ای است که در زمینه سینمای مستند فعالیت می کند. جشنواره های دیگری هم در کشور ما برگزار می شود اما جشنواره سینما حقیقت از حیث پایگاهی که بین مستندسازان دارد، شاخص ترین جشنواره فیلم مستند کشور به شمار می رود. در سال جاری، با تصمیم اتاق بازرگانی تهران، بخشی با عنوان کارآفرینی به جشنوراه سینما حقیقت اضافه شد و پس از آن هم تصمیم گرفته شد تا تعدادی از فیلم های این بخش با مشارکت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شود. درواقع هم تولید و هم جمع آوری آثاری با موضوع کارآفرینی در دستور کار قرار گرفته است. پس از اعلام ایجاد این بخش، آثار بسیاری به دفتر جشنواره رسید که کمیته انتخاب باید آن را بررسی کرده و پس از آن کمیته داوری وارد شده و فیلم های برتر را برای دریافت جایزه انتخاب کنند.

 

هر اثر هنری، چه مستند و چه داستانی باید شاخص های یک اثر هنری را در بر بگیرد و از استانداردهای لازم برخوردار باشد تا بتوان آن را از حیث موضوع ویژه ای که در مورد آن ساخته شده، نقد و بررسی کرد. اولین نکته، رعایت ظرافت های هنری است، تصویر، متن، پردازش خوب قصه، تدوین، صدابرداری و صداگذاری با کیفیت، همه باید در یک فیلم چه صنعتی و  ... دیده شود. پس از این باید دید این اثر چه مولفه هایی را در برگرفته که با موضوع اختصاصی یعنی کارآفرینی ارتباط برقرار می کند.

 

ما در فیلمسازی ایران، سابقه درخشانی از منظر تولید آثار صنعتی نداریم. هرچند می توان به نمونه های معدودی از آثار هنری و مستند در این زمینه اشاره کرد اما تعداد آن بسیار کم است. کمتر فیلمی را پیدا می کند که به صنعت، کارآفرینی و اشتغال توجه کند. ممکن است یک فیلم را ببینید که کل داستان آن در یک کارخانه رخ می دهد اما نمی توان آن را فیلم صنعتی، کارآفرینی یا مربوط به حوزه اشتغال دانست. برای درک بهتر این مسئله می توان  به فیلم کامران شیردل که در سال 1346 از کارخانه ایران ناسیونال ساخته شده اشاره کرد که کارگردان از آغاز با موضوع ساخت یک محصول در یک کارخانه ایرانی نشانه گذاری کرده است و به دنبال معرفی کارخانه و آن محصول مشخص است. این فیلم حتی زمانی ساخته شده که امکانات فنی سینما به اندازه الان پیشرفته نبوده  با این حال یک اثر ماندگار در سینمای مستند و صنعتی کشور است.

 

طی سال های گذشته، دو جامعه موثر در مستندسازی درباره جامعه اقتصادی، یعنی کارآفرینان و سینما گران کمتر به سراغ یکدیگر رفته اند. یک دلیل عمده در این زمینه، عدم تمایل کارآفرینان و فعالان اقتصادی به دیده شدن در عرصه های عمومی طی سال هایی مشخص است اما از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که سینماگران هم کمتر به سراغ این سوژه ها رفته اند. تعامل این دو بخش، در سال های گذشته شکل نگرفته بود اما بهانه هایی مثل جشنواره سینما حقیقت می تواند به تقویت این تعامل کمک کند. به تازگی، هم کارآفرینان و هم سینما گران بیشتر به یکدیگر توجه می کنند جشنواره آتی سینما حقیقت جلوه ای از این تعامل است.

 

اگر سینماگران بتوانند، روند فعالیت کارآفرینان را به درستی به تصویر بکشند، بدون شک منافع عموم در آن تامین می شود. وقتی مردم بدانند که هر محصول در چه فرایندی تولید شده و چه منابع انسانی و غیرانسانی در ساخت  آن هزینه شده است، نگاه خود را نسبت به آنچه می خرند و نسبت به کسی که آن محصول را تولید می کند، تغییر می دهند. از این منظر می توان گفت، توجه بیشتر جامعه سینمایی، به ویژه مستندسازان به کارآفرینان، منافع جامعه را در پی دارد. جامعه ای که کارآفرین از دل آن بیرون می آید، و برای مردم همان جامعه تولید می کند.

 

روند تولید بسیاری از محصولات برای مردم محل سوال  و کنجکاوی است که می توان از دریچه آن به زندگی سازندگان و کارآفرین و صاحبان بنگاه های صنعتی ورود کرد و به روایت سال های کارآفرینی پرداخت. یک بخش از امور کارآفرینی چالش های اداری است. راه اندازی یک کسب وکار منوط به ارتباط کارآفرین با بانک ها، بیمه ها، تامین اجتماعی، مالیات و سازمان حفاظت از محیط زیست است. هر یک از این بخش ها خدماتی را به کارآفرین عرضه کرده یا انتظاراتی از آن دارند که می توان هر یک را سوژه و موضوع یک اثری هنری قرار داد.