به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، جان برایت اقتصاددانی است که در مهد علم اقتصاد یعنی انگلستان، اندکی پس از اوج‌گیری آدام اسمیت به دنیا آمد. او که یک دولتمرد رادیکال و لیبرال بود، یکی از بزرگ‌ترین پیشگامان سیاست‌های تجارت آزاد بود.

 

برایت که از اعضای گروه مسیحی کویکرها یا همان دوستان بود، عمده عمر خود را صرف مبارزه درباره «قوانین ذرت» کرد که مربوط بودند به تعرفه‌های تجاری این محصول. او در کنار ریچارد کوبدن، لیگ ضد قانون ذرت را راه‌اندازی کرد که هدفش لغو قوانین ذرت بود. این قوانین باعث شده‌بودند که قیمت مواد غذایی بالا برود و از طریق مالیات‌گیری از واردات گندم، از منافع زمین‌داران حمایت می‌کرد. در نهایت این مبارزات باعث شد که قوانین ذرت در سال 1846 لغو شوند. یکی دیگر از همکاری‌های برایت و کوبدن بر سر معاهده کوبدن- شوالیه در سال 1860 بود. این معاهده به وابستگی متقابل بریتانیای کبیر و ایرلند و امپراتوری دوم فرانسه کمک می‌کرد. این کارزار همان‌طور که از نامش مشخص است در همکاری با اقتصاددان فرانسوی میشل شوالیه ایجاد شد و علی‌رغم بدبینی پارلمان بریتانیا به فرانسوی‌ها با موفقیت روبه‌رو شد.

 

برایت که سال‌های سال عضو مجلس عوام انگلستان بود در سخنرانی 18 ژانویه 1865 با گفتن جمله «انگلستان، مادر پارلمان‌ها است» این عبارت را به شهرتی جهانی رساند، به شکلی که هنوز هم پس از گذشت بیش از 150 سال از آن مکررا استفاده می‌شود.

 

یکی دیگر از جملات مشهور این سیاستمدار و اقتصاددان مشهور «شلاق زدن اسب مرده» است. برایت در اشاره به لایحه اصلاحی سال 1867 که به منظور نمایندگی دموکراتیک‌تری در پارلمان طراحی شده‌بود، از این لفظ استفاده کرد. امروزه از این جمله به منظور نشان دادن «کاری بیهوده» استفاده می‌کنند.

 

*داستان مهیج ذرت‌ها

 

برایت برای اولین‌بار کوبدن را در سال 1836 یا 1837 ملاقات کرد. برایت که سخنرانی توانمند بود توانست کوبدن را تحت تاثیر قرار دهد و او هم از برایت خواست تا علیه قوانین ذرت سخنرانی کند. برای فهمیدن دیدگاه‌های برایت ابتدا باید درک صحیحی از قوانین ذرت پیدا کنیم.

 

قوانین ذرت به مجموعه‌ای از تعرفه‌ها و دیگر محدودیت‌های تجاری گفته می‌شد که بر مسیر مواد غذایی وارداتی و غلات (ذرت) اعمال شده‌بود. این قوانین توسط دولت بریتانیای کبیر بین سال‌های 1815 و 1846 اعمال شدند. البته باید تصریح کنیم که در انگلستان آن دوره، منظور از «ذرت» تمام دانه‌های غله بوده‌است که شامل جو و گندم هم می‌شود. این قوانین به منظور بالا نگه داشتن قیمت غلات و حمایت از تولیدکنندگان داخلی تصویب شده‌بودند. این رویکرد، مرکانتیلیسم بریتانیایی را نشان می‌دادند و تقریبا همین مسئله امروزه به دونالد ترامپ هم نسبت داده می‌شود که بر مسیر بسیاری از کالاها مانند آلومینیوم و فولاد تعرفه اعمال کرده‌است. طبق این قوانین عوارض واردات هزینه بسیار زیادی وارد می‌کرد و حتی زمانی که عرضه غذای داخلی افت می‌کرد، قیمت واردات غله از کشورهای خارجی برای انگلیسی‌ها بسیار زیاد تمام می‌شد.

 

قوانین ذرت به نفع مالکین زمین تمام می‌شد و قدرت سیاسی و سود اقتصادی آن‌ها را افزایش می‌داد. این قوانین قیمت مواد غذایی و هزینه زندگی مردم انگلستان را افزایش می‌داد و جلوی رشد دیگر بخش‌های اقتصاد بریتانیا را می‌گرفت که شامل بخش تولیدی هم می‌شد. مردم بریتانیا که پول کمتری برای هزینه‌های غیرضروری زندگی داشتند، کمتر تمایلی به تحریک دیگر بازارها از خود نشان می‌دادند.

 

این قوانین به مرور زمان بدل به نقطه تمرکز اپوزیسیون دولت بریتانیا و گروه‌های شهری شدند. این گروه‌ها قدرت سیاسی بسیار کمتری نسبت به روستایی‌های بریتانیا داشتند. بین سال‌های 1845 و 1852 ایرلند وارد یک قحطی بسیار شدید شد که دو سال ابتدایی آن باعث شد که نیاز به عرضه‌کننده‌های جدید غذا شدت یابد و این قوانین حذف شوند. سر رابرت پیل، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، که یک محافظه‌کار مشهور بود، با استفاده از حمایت ویگ‌های حاضر در پارلمان و علی‌رغم مخالفت عمده اعضای حزب خود، موفق شد که این قوانین را لغو کند.

 

امروزه بسیاری از تاریخ‌شناسان اقتصادی، لغو قوانین ذرت را یک گام بسیار کلیدی در فرایندی مهم می‌دادند: گام برداشتن انگلستان به سوی تجارت آزاد. البته بر هیچ‌کسی هم پوشیده نیست که جان برایت و همکار و دوستش ریچارد کوبدن چه تاثیر عمیقی در این زمینه داشتند. این نقطه اثرگذار سخنان این دو نفر که «امروزه خانه‌هایی در انگلستان وجود دارند که در آن‌ها مادران و فرزندانی از گرسنگی در حال مرگ‌اند» نقطه بسیار دل‌خراشی بود که هنوز هم پس از گذشت نزدیک به 170 سال در ذهن مردم انگلستان باقی مانده‌است.