به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)، در تصویر، ترازنامه بانک مرکزی را ملاحظه مینمایید. با "تسعیر نرخ ارز"، خالص دارایی خارجی در طرف دارایی افزایش و بدهی بانکها به بانک مرکزی میتواند کاهش ‌یابد. کاری که دولت انجام داده و از افزایش نرخ ارز برای رفع تعهدات بهره میبرد.

حال اقتصادی را تصور کنید که بانک مرکزی توان کنترل نرخ بهره را ندارد و دولت از ابزارهای مستقیم و غیرمستقیم برای "قرض گیری" از بانک مرکزی برای رفع تعهدات به بانکها بهره میبرد. در این حالت بدهی دولت به بانک مرکزی افزایش یافته  و با پرداخت آن به بانکها، بدهی بانکها به بانک مرکزی کاهش یابد. این دو مسیر به طور حقیقی چه تفاوتی دارند؟

در هر دو حالت مخارج دولت که به سبب آن به بانکهای تجاری بدهکار گردیده، سبب تغییر در منابع پایۀ پولی میشود و توانی برای کنترل سایر متغیرها من جمله نرخ بهره دیده نمیشود.