با توجه به سیاست های جهانی در راستای کاهش انتشار کربن و ظهور تکنولوژی های نوین برای استخراج نفت از منابع غیرمتعارف، کماکان می توان از ذخایر نفت ایران تا مدت زمان طولانی بهره برداری کرد. بنابراین درحال حاضر مهمتر از تخمین مقادیر نفت ایران، تخمین ظرفیت کشور در استخراج نفت از ذخایر است. از مجموع 98 میدان نفتی در ایران، از سال 1913 تاکنون در حدود 72 میلیارد بشکه نفت استخراج شده است. نرخ کاهش سالیانه میادین نفتی در ایران ـ با در نظر گرفتن تعمیرات ـ 6 درصد، میزان تولید چاه های جدید در سال 2016 در حدود 7/1 میلیون بشکه در روز ( با نرخ کاهش2/3 درصدی در سال) و میزان بهره برداری از میادین به ازای تزریق یک میلیون مترمکعب گازطبیعی، در حدود چهار هزار بشکه نفت برآورد شده است. براساس محتمل ترین سناریو، انتظار می ظرفیت تولید نفت خام تا پیش از سال 2020 به چهار میلیون بشکه در روز و تا سال 2030 به 4/4 میلیون بشکه در روز برسد. همچنین انتظار می رود درآمد ناخالص سالیانه از نفت در دهه آینده به مقدار آن در سال 2012-2011 برسد که چیزی در حدود150 میلیارد دلار بوده است.

 

نتایج تحلیل ها نشان داده است که تا اواسط دهه آینده، ایران می تواند از ذخایر توسعه نیافته برای جبران کاهش برداشت از ذخایر توسعه یافته خود استفاده کند. یعنی ذخایری که هنوز آماده بهره برداری نیستند باید به مرحل های برسند که بتوان از آنها بهره برداری را آغاز کرد. با این حال، مشکل اصلی از بعد از اواسط دهه آینده آغاز می شود که حفظ نرخ تولید در همان سطح، مستلزم بهره برداری از تعداد بیشتری چاه، تزریق مقادیر1 مصنوعی بیشتری گاز طبیعی، استخراج و سرمایه گذاری بیشتر در این بخش است. بنابراین علیرغم آن که انتظار می رود درآمد ناخالص افزایش یابد، افزایش هزینه های تولید به علاوه افزایش مصرف در داخل کشور، اجازه افزایش صادرات را از سطح مشخص پس از سال 2025 نمی دهد.

 

به اعتقاد کارشناسان چهار عاملی که بیشترین تأثیر را روی ظرفیت تولید نفت در ایران دارند، شامل:« 1 .کاهش سالیانه میادین نفتی، 2 .نرخ بهره وری ازچاه ها، 3 .تغییرات موقت در میزان بهره وری از چاه های جدید، 4 .میزان نفتی که از طریق تزریق گاز به دست می آید.» می شوند.

 

نتایج تحقیقات نشان داده است که نرخ کاهش میادین نفتی در ایران6 درصد در هر سال بوده است. این میزان بیانگر این موضوع است که در صورتی که تزریق گاز و تعمیرات چاه با همین سرعت پیش روند و هیچ چاه جدیدی تولید نداشته باشد، ظرفیت تولید  سالیانه 6 درصد کاهش می یابد که معادل با 240 هزار بشکه در روز با نرخ تولید کنونی است. عامل دوم نرخ بهرهوری از چاههاست. مطالعات نشان داده است که بهره وری از چاه های تازهتأسیس در حدود 1900 بشکه در روز بوده است به طوریکه میانگین بهره وری از کلیه چاهها 1500 بشکه در روز است. سومین عامل مهم، تغییرات نرخ تولید از چاههای جدید در هر سال است. نتایج نشان داده است که در بازه زمانی مابین سال های 1991 تا 2016 ،میانگین تولید چاه های جدید در سال اول بهره برداری، از 8/3 به7/1 هزار بشکه در روز تغییر کرده است که سالیانه چیزی در حدود2/3 درصد کاهش را نشان میدهد. چهارمین عامل، تأثیرات تزریق گاز در بازیابی نفت خام است. در ایران هنوز مرجعی که بتواند به صورت دقیق مقادیر نفت تولید شده با استفاده از روش تزریق را بیان کند وجود نداشته و مقادیر مختلفی برای نفت تولید شده با این روش بیان شده است.