90 درصد تغییرات به مناطق شهرنشینی در آسیا و آفریقا رخ خواهد داد. بخشی دیگر از سطح های بالای شهرنشینی به مناطق دیگر می رسد. به طور مثال 4 نفر از 5 نفر از جمعیت امریکا درشهرها زندگی می کنند و در اروپا این نسبت به سه چهارم جمعیت برمی گردد.
در مقابل شهرها خانه نیمی از جمعیت آسیا است و بیشتر مردم آفریقا هنوز در روستا زندگی می کنند. اما این روند به سرعت در حال تغییر است. در حال حاضر 22 شهر از 33 شهر جهان با جمعیتی بالای 10 میلیون نفر در آسیا و آفریقا قرار دارد.
هند بیشترین رشد را شاهد خواهد بود و 416 میلیون ساکن جدید شهری تا سال 2050 خواهد داشت. دهلی تا سال 2028 پرجمعیت ترین شهر جهان خواهد شد و جمعیتش تا سال 2030 به 39 میلیون نفر می رسد.
دو شهر دیگر چین هم به مگاشهرهای این کشور اضافه خواهند شد. اما رشد آسیا به هیچ وجه به هند و چین محدود نمی شود. پیش بینی می شود که تا سال 2030، داکا، پایتخت بنگلادش، چهارمین شهر بزرگ جهان خواهد شد و 28 میلیون ساکن خواهد داشت.
شهرهای کراچی و لاهور رشد خواهند کرد. مگاسیتی های جدید هم شامل سئول، هوشی مین می شود. تهران هم مرز 10 میلیون نفر ساکن را رد خواهد کرد.
با اینکه روند رو به رشد دیده می شود، اما استثناهایی هم دیده می شود. 20 سال پیش، اوساکا، دومین شهر بزرگ ژاپن بعد از توکیو بود، اما حالا جمعیت این شهر رو به کاهش است. به طوری که تا سال 2030 به کمتر از 10 میلیون نفر خواهد رسید.
چالش های بزرگی در جهان برای حرکت میلیونی مردم به شهرها ایجاد خواهد شد. جمعیتی که در تلاش برای حمایت های بیشتر هستند. مسکن، آلودگی، حمل و نقل، زیرساخت ها، نابرابری و انسجام اجتماعی همه نیاز به راه حل های خلاقانه دارد.