دور تازه ای از واگذاری شرکت های شبه دولتی و شرکت هایی که در فرایند تهاتر بدهی های دولت به بخش های عمومی واگذار شده آغاز شده است. با وجود تمام تلاش ها بعضی مسئولان از عدم فروش و استقبال بخش خصوصی از واگذاری ها می گویند. دلیل عمده این عدم استقبال مربوط به شرایط نامطلوب فروش است یعنی اشتباهی که در واگذاری های گذشته هم وجود داشت. برای مثال دولت یا نهاد شبه دولتی یک واحد را 300 میلیارد قیمت گذاری می کند و از متقاضی می خواهد تمام مبلغ را نقدی در یک روز پرداخت کند. این امکان برای فعالان بخش خصوصی فراهم نیست. هیچ امتیاز بانکی برای متقاضیان خصوصی این واحدها وجود ندارد. در گذشته دولتی ها با همین شیوه شرکت ها را خریداری می کردند اما با اتکا به وام های بانکی کلان.

 

بهترین روش برای فروش شرکت های شبه دولتی و عمومی عرضه سهام آن ها در بازار سرمایه است. بخش خصوصی پول خرید یکجای این شرکت ها را ندارد اما با عرضه سهام در بورس، هر شخص حقیقی و حقوقی می تواند بخشی از سهام را خریداری کند. شیوه های قبلی در فروش واحدها که نتیجه خوبی در پی نداشت، امروز هم جواب نمی دهد. البته عرضه سهام شرکت ها در بورس هم خالی از موانع و مشکلات نیست. در سال های پیش سهام یک بانک دولتی در بازار سرمایه عرضه شد اما به دلیل قیمتگذاری نامناسب و عدم پیروی از روش های مرسوم عرضه سهام شرکت ها در بورس، فروش سهام با استقبال بخش خصوصی رو به رو نشد. سهام این بانک با قیمت بسیار بالا عرضه شد درحالیکه رسم واگذاری در دنیا حراج سهم و رسیدن به قیمت است. این مسئله باعث شد در نهایت عرضه کننده مجبور به خرید سهام برای کارکنان شود. نکته مهمی که باید در عرضه سهام شرکت ها در بورس به آن توجه کرد، شفافیت مالی و جلوگیری از تبانی است که اگر اولی نباشد و دومی رخ بدهد، واگذاری  به طور حتم از مسیر اصلی منحرف می شود.