چرا استفاده بخش معدن از ظرفیت های بورس کم است؟
عرضه انواع محصول در بورس راهکاری مطمئن برای قیمت گذاری، شفافیت در میزان عرضه و تقاضا و کشف نرخ واقعی است. نتیجه چنین اقدامی تنظیم بازار و حفظ تعادل بین تولید و مصرف است و به طور کلی عرضه در بورس راهکار بهتری از قیمت گذاری دستوری توسط دولت ها ارزیابی می شود. به طور قطع خریداران و تولیدکنندگان محصولات معدنی و فولادی از عرضه انواع محصولات در بورس استقبال می کنند هرچند این اقدام برخلاف پیش بینی های دولتی در نهایت به کاهش قیمت محصولات نهایی و حمایت از مصرف کننده نهایی بینجامد.
 
بنابراین استفاده از ابزار بورس به ویژه در بخش معدن می تواند زمینه ایجاد ارتباط صحیح و منصفانه بین اجزای حاضر در زنجیره تولید و مصرف را فراهم کند. ابزار بورس به طور حتم در بخش معدن مطلوب و کارآمد است اما در دوره های گذشته از این ابزار مهم و موثر به طور بهینه استفاده نشده و ظرفیت های آن نادیده گرفته شده است. این مسئله البته دو علت کاملا مشخص و روشن دارد.
 
اول اینکه شرایط حال حاضر کشور و بخشنامه های روزانه و متفاوت در محدودیت خرید و فروش، قیمت گذاری مواد معدنی و روابط سنتی تولید کنندگان و خریداران قدیمی  آن ها باعث شده به جای حضور در سالن های بورس  توافق بی طرفین پشت درهای بسته انجام شده یا در قالب  مزایده های محدود شکل بگیرد.
 
نکته دوم اینکه بورس با توجه  به شرایط خاص خریداران و تولید کنندگان و جو حاکم بر فضای پولی کشور باید راهکارهای دیگری غیر از خرید نقد را در ساز‌و کارهایش  بگنجاند.  این راهکارها  شامل سلف خری، پیش پرداخت، تهاتر کالا به کالا و بسیاری روش های دیگر است که اکنون به عنوان واقعیت در بازار مواد معدنی رواج دارند.