به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،بانک جهانی گزارشی درباره ساختن سرمایه انسانی در کشورهای مختلف منتشر کرده است. طبق این گزارش، بیش از 75 درصد از نوجوانان در کشورهای با درآمد بالا و بالای متوسط در مدارس پیش دبستانی مشغول به فعالیت هستند در مقایسه، کشورهایی که درآمد پایین متوسط دارند، یک نفر از هر سه نفر این دوره را می گذارند.

 

در کشورهای کم درآمد، یک نفر از هر 5 نفر در دوره پیش دبستانی ثبت نام می شود. طبق گزارش بانک جهانی، کودکانی که در پیش دبستانی آموزش دیده باشند، در دوره ابتدایی پیشرفت بهتر و سریع تری دارند.

 

پیشرفت های علمی و فناوری زندگی را تغییر می دهد. این پیشرفت ها به کشورهای فقیرتر کمک می کند تا فاصله شان با کشورهای ثروتمند را در امید به زندگی کاهش دهند.

 

اما کشورهای فقیرتر هنوز هم با چالش های بزرگی مواجهند. تقریبا یک چهارم کودکان زیر 5 سال دراین کشورها دچار سوتغذیه هستند و 60 درصد از دانش آموزان دوران ابتدایی نمی توانند این دوره را به پایان برسانند. در حقیقت بیش از 260 میلیون کودک و نوجوان در کشورهای فقیر از تحصیل محروم هستند.

 

در واقع سرمایه انسانی یا همان «پتانسیل افراد» مهمترین سرمایه گذاری بلندمدت هر کشور است که می تواند برای رفاه و کیفیت زندگی مردم در آینده تاثیرگذار باشد.

 

دولت ها زمان زیادی است که روی رشد اقتصادی با تمرکز بر سرمایه فیزیکی، مانند جاده ها، پل ها، فرودگاه و زیرساخت های دیگر سرمایه گذاری کرده اند. آنها اغلب مردم را در سرمایه گذاری های خودشان قرار نمی دهند، چرا که مزایای به دست آمده در این حوزه بسیار کندتر و سخت تر پیش می رود.

 

این در حالی است که یانگ کیم، رییس بانک جهانی اعلام کرده است که جهان امروز با «شکاف سرمایه انسانی» مواجه است. در بسیاری از کشورها، نیروی کار آماده نیست و این ماجرا در آینده بیشتر آشکار خواهد شد.

 

گزارش توسعه 2019 بانک جهانی درباره تغییر طبیعت کار است. مهارت ها باید با سرعت حرکت کنند.

 

اکنون کشورها باید آماده شوند تا بتوانند نیروهای کار خود را با چالش های بزرگ و فرصت هایی که با تغییر تکنولوژی رخ می دهد، هدایت کنند.  

 

به گزارش بانک جهانی، بدون تلاش فوری و هماهنگی جهانی برای ساختن سرمایه انسانی، تعداد زیادی از جمعیت و کل کشورها در معرض ریسک هایی در آینده قرار خواهند گرفت.

 

دولت ها نقش مهمی در تبدیل سرمایه انسانی ایفا می کنند، چرا که فقر، نابرابری و سایر مسایل باعث می شود بسیاری از خانواده در سلامت و آموزش فرزندانشان سرمایه گذاری نکنند.