یکی از اصول مهم و طبیعی در تجارت خارجی کشورها، ادامه تبادل بازرگانی آن ها منوط به تراز مثبت یا قابل تامل است. به طور معمول روند بازرگانی در دنیا به این سمت و سو حرکت می کند که تبادل تجاری با کشورهایی مستحکم و مستمر شود که روند صادرات و واردات بین آن ها در جریان باشد نه لزوما واردات.

 

این اصل مهم در مورد روابط تجاری ایران با کشورهای مختلف نیز صادق است. منطق اقتصادی حکم می کند که در مورد تجارت با کشورهایی که کالاهای ایرانی اعم از نفت، گاز و مواد پتروشیمی را نمی خرند احتیاط کنیم و کالاهای ساخته شده این کشورها را به بازار داخل وارد نکنیم و  نیاز را از کشورهای دیگر تامین کنیم. یکی از این کشورها کره جنوبی است که پس از مدتی تکذیب و تایید اخبار بالاخره میزان خرید نفتش از ایران را کاهش داد در حالیکه از مشتریان سنتی طلای سیاه ایران است.

 

تمام کشورها در دنیا در مقاطعی به دلایل مختلف دچار چالش های سیاسی می شوند و اگر از همراهی همکاران اقتصادی شان در دنیا بهره مند نشود، هم در زمان بحران و هم پس از آن حق دارند  روابط تجاری شان را تعدیل کنند. ایران هم از این قاعده مستثنی نیست و حق دارد در روابط اقتصادی اش را کره جنوبی تجدید نظر کند و البته نه کره بلکه هر کشوری که محدودیت های امریکا را در زمینه خرید نفت از ایران بپذیرد.

 

 چالشی که امروز بر اقتصاد ایران مستولی شده به طور حتم به پایان می رسد اما بازار کالای ساخته شده بسیاری از کشورهایی که در دوره بحران در کنار ایران نماندند به خطر خواهد افتاد. از جمله این کشورها کره جنوبی است که از بازار لوازم خانگی ایران سهم بالایی دارد. این سهم در صورت برهم خوردن روابط تجاری دو کشور کاهش یافته و نیاز ایران یا از تولید داخل یا از دیگر کشورها تامین خواهد شد.