ایستانیوز:در شرایط فعلی دولت حتی به این نتیجه رسیده که باید سوبسیدی یا مبالغی برای کمک به خانوارهای کم برخودار در نظر بگیرد، اما باز هم نه زمان بندی درستی دارد و نه نحوه اجرای آن آنطور که باید و شاید انجام می شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،دولت سیزدهم، یارانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومانی به حساب سرپرستان خانوار ۷۲ میلیون ایرانی واریز کرده، اما فعلا قابل برداشت نیست. این یارانه جدید قرار است جایگزین یارانه 45 هزار و 500 تومانی و معیشتی شود. یارانه جدید، برای ۷۲ میلیون ایرانی شامل ۲۳ میلیون خانوار واریز شده که برای سه دهک اول با مبلغ ۴۰۰ هزار تومان و دهک بین چهار تا ۹ مبلغ ۳۰۰ هزار تومان بوده است.
اولین موضوعی که در برخورد با پرداخت یارانه به این مبلغ به ذهن می رسد، رشد تورم است. اما این در حالی است که ما از قبل امواج تورم را داشته ایم، نه اینکه تازه بخواهیم به تورم برسیم. در حال حاضر، تورم روز به روز و به صورت پلکانی بالا می رود. بنابراین رشد سرسام آور تورم از پیش شکل گرفته و چیزی نیست که تازه قرار باشد انتظارش را بکشیم.
معمولا در همه کشورهایی مورد شاهد هستیم، ابتدا زیرساخت ها آماده و مهیا می شود، اطلاع رسانی کامل و شفاف بیان می شود، بعد تغییر یا حذف و اضافه شدن یارانه صورت می گیرد. اما در اینجا وضعیت برعکس است. ابتدا موج فورانی از تورم و بی برنامگی رخ می دهد، بعد مسئولان به فکر تامین منابع و حل مشکلات می افتند. حتی در نهایت زمانی که مثل الان دولت تصمیم می گیرد، یارانه ای به حساب سرپرست های خانوار واریز کند، قابلیت برداشت را برمی دارد و مردم نمی توانند به آن دسترسی داشته باشند. بنابراین وقتی این پول در حساب های بانکی باقی مانده است، چطور می تواند درمان یک درد باشد؟
به این ترتیب مدیریت نسبت به برنامه ریزی استفاده از شرایط مطلوب که نیازمند این است که حتی در شرایطی که دولت تشخیص داده باید این مبلغ مهیا شود هم وجود ندارد. به عبارتی در شرایط فعلی دولت حتی به این نتیجه رسیده که باید سوبسیدی یا مبالغی برای کمک به خانوارهای کم برخودار در نظر بگیرد، اما باز هم نه زمان بندی درستی دارد و نه نحوه اجرای آن آنطور که باید و شاید انجام می شود.
علاوه بر این، همیشه از سال های قبل، شبی که قرار بود یارانه ها واریز شود، از بدترین لحظه های دولت بوده است. الان هم با وضعیت بودجه ای که دولت دارد، با وضعیت تحریم و عدم امضای برجام و میزان نامناسب فروش مواد نفتی به نظر می آید، همان روند ادامه خواهد داشت. از طرفی همان طور که بارها و بارها تاکید کرده ایم، بودجه ما بودجه ای نفتی است. حالا که تحریم ها وجود دارد، دولت سعی دارد بودجه مالیاتی را تنظیم کند. مالیات از عملکرد کاری عوامل اقتصادی در ایران تامین می شود که به اعتقاد من بیشتر آن در بخش خصوصی اتفاق نمی افتد، بنابراین دولت همین مالیات را چطور می خواهد تامین کند؟ به نظر می رسد در این شرایط فشار مضاف روی مردم وارد می شود. آنها باید مالیات کار نکرده را پرداخت کنند. این ها عمه معضلاتی است که جامعه را به حالت ناآرامی می رساند.
