ایستانیوز:مصالح ساختمانی ما همان مصالح سنتی قدیمی است. ما کارخانه های زیادی نداریم که بتوان در آن قطعات پیش ساخته مسکن را تولید و بعد در زمین مورد نظر پیاده کرد. ما هنوز با فرغون بتن می بریم و دانه دانه آجر روی هم می چینیم.
مثل همه بخش های اقتصادی کشور، بخش ساختمان سازی برای به روز شدن و تکنولوژی های جدید دنیا به یکسری زیرساخت ها نیاز دارد. در واقع تا وقتی که وضع اقتصاد آشفته باشد، صنعتی شدن ساختمان سازی دور از دسترس خواهد بود. در عین حال، تحریم ها و مشکلات اقتصادی هم مزید برعلت هستند. از طرفی مصالحی که تولید می کنیم تحت کنترل نیست. به طور مثال سیمان و آهن تحت تاثیر مشکلات مالی و نوسان عجیب و غریب قیمتی قرار دارند و کنترلی روی کیفیت آنها نیست. در کنار تمام این مسایل، آنچه به عنوان تکنولوژی ساختمان سازی در دنیا عنوان می شود، با ایران فاصله زیادی دارد. در واقع غیر از معدود ساختمان هایی که بنا به دلایلی به شکل خاص ساخته می شود، تکنولوژی ساختمان سازی در کشور به همان روش 20، 30سال پیش است. یعنی ما همچنان به همان شکل بتن و میلگرد و سیمان استفاده می کنیم.
همگام بودن با تکنولوژی روز دنیا، مستلزم یکسری ارتباطات و مسایل سیاسی است. چندی پیش عنوان شد که چین قرار است وارد بخش ساختمان سازی کشور است و تکنولوژی ساخت و ساز را هم با خود بیاورد. به هرحال، تکنولوژی ساختمان سازی در چین بالاست اما وقتی درباره نحوه انتقال این تکنولوژی به ایران مطرح می شود، به نظر می رسد که چینی ها با خودشان، کارگر، تکنسین و مواد لازم را می آورند. خب به این شکل که نه کارآفرینی در کشور شکل می گیرد و تکنولوژی‌ای وارد می شود. البته نه فقط این طرح، پروژه هایی زیادی وجود داشته که خارجی ها وارد شده اند، ساخته و رفته اند بدون اینکه تکنولوژی در اختیار ایرانی ها قرار دهند. البته که باید تاکید کرد که زیرساخت های لازم هم فراهم نیست.
قانون نظام مهندسی نکته هایی در این باره مطرح کرده است. به طور مثال تکنسین ساختمانی باید رتبه بندی و مهندسان باید به روز شوند. اما تمام این موارد صوری شده و کسی به آن اهمیت نمی دهد. در واقع وضعیت این گونه است که ما تکنسین و متخصص، یعنی کسی که مدرک از نهادهای رسمی مانند سازمان نظام مهندسی یا وزارت راه شهرسازی داشته باشد، نداریم. البته که بارها در گفتگوهای سازمان نظام مهندسی و وزارت راه و شهرسازی صحبت هایی مطرح شده اما در عمل اتفاقی نیوفتاده است. با این وجود خیلی نمی توان انتظار داشت که تکنولوژی ساخت در کشور ارتقا پیدا کند.
کارگران، نیروی انسانی از مهندسان گرفته تا کارگران، مصالح استاندارد و ... همگی فرهنگ ساختمان سازی را شکل می دهند و توجه به آن تکنولوژی ساختمان سازی را تعریف می کند.
برای پر کردن شکاف تکنولوژی ساختمان سازی ایران و سایر کشورها، باید این طور باشد که خارجی به شرط انتقال تکنولوژی وارد شوند و از طرفی هم ایران بتواند در دیگر کشورها، به ساخت و ساز بپردازد. اما باید توجه داشت که تکنولوژی‌ای که چین در ساختمان سازی دارد، مستلزم یکسری زیرساخت هاست که سال ها روی آن کار شده است. آنها یکسری مصالح و تکنیک دارند که ما آنها را در اختیار نداریم. همچنین باید تاکید کنم که انتقال تکنولوژی هر کشوری امکان پذیر نیست. کشورها براساس شرایط اقلیمی و فرهنگ خودشان ساختمان می سازند. مسلما فرهنگ ایرانی با چینی متفاوت است و باید به این نکته توجه کرد.
در این زمینه، نظام مهندسی ما باید فرهنگ سازی کند و دانشگاه ها در این مسیر قرار بگیرند. زیرساخت صنعتی به روز شود. اما مصالح ساختمانی ما همان مصالح سنتی قدیمی است. ما کارخانه های زیادی نداریم که بتوان در آن قطعات پیش ساخته مسکن را تولید و بعد در زمین مورد نظر پیاده کرد. ما هنوز با فرغون بتن می بریم و دانه دانه آجر روی هم می چینیم.
