ایستانیوز:تأثیر کرونا و تحریم بر اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۹ به کاهش نرخ مشارکت اقتصادی، ریزش شاغلان و انصراف جویندگان کار منجر شده و نرخ بیکاری از این محل به ۹.۶ درصد کاهش پیدا کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،در سال 1399 با به هم ریختن مناسبات اقتصاد ایران تحت تأثیر کرونا و انتظارات منفی ایجاد شده در اثر تحریم، نرخ مشارکت اقتصادی کاهش پیدا کرده و نرخ بیکاری به قیمت خروج بخشی از شاغلان و بیکاران از بازار کار تک‌رقمی شده است.
بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران نرخ بیکاری در سال گذشته به دلیل کاهش ۲.۸ درصدی نرخ مشارکت اقتصادی، ۹.۶ درصد بوده است. همچنین در این سال بیش از یک‌میلیون نفر از جمعیت شاغلین کشور کاسته شده است.
بررسی نرخ بیکاری افراد ١٥ ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ٩, ٦ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به سال قبل (١٣٩٨)، ١.١ درصد کاهش یافته است.
در سال ١٣٩٩، به میزان ٤١, ٣ درصد جمعیت ١٥ ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به سال قبل (١٣٩٨) ٢.٨ درصد کاهش یافته است.
ریزش یک‌میلیون نفری شاغلان
جمعیت شاغلین ١٥ ساله و بیشتر در سال ١٣٩٩، برابر با ٢٣ میلیون و ٢٦٣ هزار نفر بوده که نسبت به سال قبل بیش از یک‌میلیون نفر کاهش یافته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در سال ١٣٩٩، بخش خدمات با ٤٩, ٣ درصد بیش‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است. در مراتب بعدی بخش‌های صنعت با ٣٣, ٣ درصد و کشاورزی با ١٧.٤ درصد قرار دارند.
نرخ بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٤ ساله حاکی از آن است که ٢٣, ٧ درصد از فعالان این گروه سنی در سال ١٣٩٩ بیکار بوده‌اند. بررسی تغییرات سالانه نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به سال قبل (١٣٩٨) ٢.٣ درصد کاهش یافته است.
بررسی نرخ بیکاری گروه سنی ١٨ تا ٣٥ ساله در سال ١٣٩٩ نشان می‌دهد که ١٦, ٧ درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بوده‌اند. این در حالی است که تغییرات نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد این نرخ نسبت به سال ١٣٩٨، به میزان ١.٢ درصد کاهش یافته است.
بررسی سهم جمعیت ١٥ ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص در سال١٣٩٩ نشان می‌دهد که ٩, ٥ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیر کاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کم‌تر از ٤٤ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ٣٤.٤ درصد از شاغلین ١٥ ساله و بیشتر، ٤٩ ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.
