ایستانیوز:دولت دونالد ترامپ به‌وضوح اعلام کرده که می‌خواهد در یک توافق تجاری آزاد با انگلیس، به نظام درمانی عمومی این کشور دسترسی پیدا کند و برای شرکت‌های آمریکایی امتیاز بگیرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،بعد از سه سال کشمکش، ظاهرا بالاخره تکلیف برگزیت دارد معلوم می‌شود. گفته شده که بوریس جانسون نخست‌وزیر انگلیس تا آخر ژانویه ۲۰۲۰ وقت دارد که انگلیس را از اتحادیه اروپا خارج کند. اما تجربه بن‌بست‌هایی که در مورد برگزیت رخ داده، همچنان این حس را به وجود می‌آورد که درام خروج از اتحادیه اروپا شاید به این زودی‌ها تمام نشود. در این میان، خیلی‌ها فقط می‌خواهند زودتر از این وضع کشدار خلاص شوند و معتقدند که به‌تدریج همه‌چیز خودش حل می‌شود. اما آیا واقعا این‌طور است؟ ظاهرا که افکار عمومی انگلیس دقیقا نمی‌دانند که بعد از برگزیت قرار است چه شرایطی برایشان پیش بیاید و بیشتر درگیر نمایش سیاسی و حاشیه‌های آن بوده‌اند. اما آینده برگزیت در میان‌مدت تا درازمدت واقعا چیست؟
طرفداران برگزیت می‌گویند آینده انگلیس این است که کنترل امورش را خودش دوباره به دست بگیرد، یعنی خودش در مورد معاهدات تجاری مذاکره کند و قوانین خودش را دنبال کند. اما آیا اصلا حقیقتی در این حرف نهفته است یا نه؟
واقعیت این است که بیش از ۲۲ هزار قانون، انگلیس و اتحادیه اروپا را به هم مربوط می‌کند. دولت انگلیس برای اجرای برگزیت باید هریک از این قوانین را جایگزین یا لغو کند. این روندی بسیار طولانی و پرهزینه برای انگلیس خواهد بود و بنابراین وقتی بحث جدایی از اتحادیه اروپا مطرح می‌شود، یعنی که منابع مالی زیادی باید از بخش‌های درمان، آموزش و خدمات اجتماعی انگلیس حذف شوند و به جایش صرف روند قانونی برگزیت شوند. این در حالی است که دولت محافظه‌کار انگلیس حتی نظر مساعد بخشی از افکار عمومی را هم در این خصوص با خود به همراه ندارد.
مسئله مهم دیگر در مورد برگزیت هم به تجارت جهانی مربوط می‌شود. انگلیس با خروج از اتحادیه اروپا موقعیت ممتازی برای دستیابی به بازارهای جهانی را از دست می‌دهد؛ چیزی که رای‌دهندگان به برگزیت اصلا به تبعات آن فکر نکرده‌اند. فیلومنا مورای از دانشگاه ملبورن موضوع را این‌طور توضیح می‌دهد: «وقتی کشوری عضو اتحادیه اروپا است، یعنی بخشی از توافقات عظیم تجاری این اتحادیه هم هست و از آنها بهره می‌برد. مثلا توافق‌نامه همکاری اقتصادی ژاپن و اتحادیه اروپا که اخیرا به امضا رسید، دسترسی عالی تجاری را در اختیار اعضای اتحادیه اروپا قرار می‌دهد.» وقتی انگلیس از اتحادیه اروپا جدا شود، یعنی از تمام این توافق‌های تجاری هم جدا می‌شود و بنابراین تازه باید روند مذاکره برای رسیدن به توافق‌های تجاری جدید را از نقطه صفر کلید بزند. این روند ممکن است ماه‌ها و بلکه سال‌ها طول بکشد. اختلالی که این بلاتکلیفی ایجاد می‌کند، به شدت به اقتصاد انگلیس ضربه خواهد زد. حتی به تدریج، انگلیس در این مذاکرات در موضع ضعف قرار خواهد گرفت.
یک بحث دیگر هم که در مورد برگزیت وجود دارد و افکار عمومی انگلیس چندان به آن توجه نکرده‌اند، توافق‌های تجاری‌ای است که آمریکا می‌خواهد در غیاب اتحادیه اروپا، با انگلیس به امضا برساند. این توافق‌ها با استانداردهایی که اتحادیه اروپا داشته فرق دارند و ممکن است باعث شوند که اتحادیه اروپا در واردات محصولاتی مانند محصولات کشاورزی انگلیس محتاط شود. اما از آن بدتر این است که دولت دونالد ترامپ به وضوح اعلام کرده که می‌خواهد در یک توافق تجاری آزاد با انگلیس، به نظام درمانی عمومی این کشور دسترسی پیدا کند. در چنین شرایطی، شرکت‌های خصوصی آمریکا قادر خواهند بود فعالیت خود در بخش خدمات درمانی انگلیس را کلید بزنند. درواقع احتمالش هست که آمریکا در توافق‌های تجاری با انگلیس، امتیازات تجاری خاصی به این کشور بدهد و در مقابل، خواهان گرفتن امتیاز ورود به بخش درمانی انگلیس برای شرکت‌های آمریکایی باشد. در آن صورت، موضع انگلیس در مذاکره در این خصوص چندان قوی نخواهد بود؛ به خصوص به این جهت که انگلیس در حال حاضر مذاکره‌کنندگان قدرتمندی هم در اختیار ندارد. از سال ۱۹۷۳ که انگلیس به اتحادیه اروپا پیوسته، تمام مذاکرات تجاری این کشور سبک‌تر از مذاکراتی مثل مذاکرات برگزیت بوده‌اند.
با وجود تمام اینها، احتمالا صاحب‌نظران زیادی هم هستند که می‌گویند بعد از اجرایی‌شدن برگزیت، انگلیس مختار خواهد بود که هرچه می‌خواهد برای آینده‌اش انجام بدهد. اما اگر با نگاه منطقی‌تری به این قضیه نگاه کنیم می‌بینیم که مسئله اصلی حالا به این تبدیل شده که مردم در انگلیس پس از برگزیت چه چیزهایی را از دست خواهند داد و اینکه آیا اصلا برای این شرایط آمادگی دارند یا نه./ آینده نگر
