ایستانیوز:توجه به اهلیت خریدار از مهم ترین نکات در خصوصی سازی بنگاه های دولتی است. از سوی دیگر دولت باید پس از خصوصی سازی به عنوان پشتیبان توسعه صنعت در میدان حاضر شود.
پس از گذشت بیش از یک دهه از فرایند خصوصی سازی، چرایی بروز آسیب های مختلف در این زمینه محل بحث و سوال است. به راستی چرا شرکت های بزرگ و سوددهی مثل هپکو پس از واگذاری به بخش خصوصی با مشکلات متعدد رو به رو شده و در آستانه تعطیلی قرار گرفتند؟ اُفت میزان فعالیت و بروز مشکلات مختلف در هپکو پس از خصوصی سازی را می توان به دلایل مختلفی چون کاهش اعتبارات عمرانی در سال های آغازین دهه 90، نوسان نرخ ارز و پایین نگاه داشتن دستوری آن و حذف تعرفه های واردات و دیگر پیشتیبانی های دولت از هپکو نسبت داد. دولت در یک دوره واردات ماشین آلات عمرانی و راه سازی دست ودوم را آزاد اعلام کرد و از سوی دیگر خرید محصولات ارزان قیمت چینی با کاهش تعرفه های وارداتی به دستور دولت، برای خریدران به صرفه تر بود. نکته دیگر اینکه سیاست های عمومی دولت در مورد اشتغال هم به مانع دیگری در ترمیم و اصلاح ساختار انسانی این واحدها برای خریداران آن تبدیل شد. اما ریشه بروز این دلایل در چیست؟
توجه به اهلیت و توانایی خریداران بنگاه های دولتی از نکات مهم در فرایند خصوصی سازی است. دولت برای عدم تجربه های تلخی مثل هپکو در خصوصی سازی ها باید بعضی رویه های ناصواب در این زمینه را کنار بگذارد و به عنوان پشتیبان و حامی توسعه صنعت وارد میدان شود نه یک فروشنده صرف. اگر دولت در فرایند خصوصی سازی در جایگاه واقعی خود بایستد، بسیاری از عوارضی که دامن بنگاه ها را پس از خصوصی سازی گرفت کاهش پیدا می کند. متاسفانه طی سال های گذشته دولت کمتر در این جایگاه حاضر شده است و دور از ذهن است که صنعت کشور در سال های پیشرو از حمایت های دولت به عنوان یک حکمران مطلوب در این زمینه بهره مند شود.
