به استثنای کالا و خدمات ضروری ، کالاهایی که با دلار آزاد بوسیله مغازه دار فروخته میشود فروش مغازه دار ١٠ تا ١۵ درصد سال ٩۶ است. کالا و خدمات ضروری ، کالا و خدماتی است که هر چقدر حقوق و درآمد قشر ضعیف و متوسط ، کاهش یابد باز هم مصرف آن کاهش نمی یابد.
در وضع موجود لیست کالا و خدمات ضروری ٧ مورد است:
غذا
دارو و درمان
نیازهای سوپری خانواده ها
خدمات تعمیر و نگهداری
خدمات دیجیتالی
قبوض
حمل و نقل
در بقیه موارد فروش واحد اقتصادی ١٠ تا ١۵ درصد سال ٩۶ است.
فروش ٨۵ درصد تا ٩٠ درصد ٩۶ است اما هزینه واحد های اقتصادی به این نسبت کاهش نیافته است لذا واحد ها وارد فاز زیان دهی شده اند.
این مسئله در خصوص واحد های بزرگ چه دولتی چه خصوصی به شکل یک الویت درآمده است واحد های بزرگ دولتی که معمولا کار یک نفر را به چهار نفر داده و کاری را که بخش خصوصی با ١٠٠٠ تومان انجام می دهد با ٣٠٠٠ تومان انجام می دهند در مقابل کاهش ٨۵ درصدی فروش ، به آخر خط رسیده اند و این چیز خوبی است.
واحد های ناکارآمد بزرگ دیگر نمی توانند این کلاه آن کلاه کنند تنها واحد بزرگی که می تواند این کلاه آن کلاه کند بانکها هستند.
بانکها ٧٠ درصد پول سپرده گذار را به باد داده اند اما با این کلاه آن کلاه کردن ، مشکل را به بعد منتقل می کنند ، اما بقیه واحد های بزرگ نمی توانند این کلاه آن کلاه کنند.
واحد های بزرگ بخش خصوصی نیز نیک به خاطر داشته باشند با این نرخ ارز و به تبع آن این سطح از فروش ، نمی توانند مثل سابق هزینه کنند ، راهکار انطباق هزینه با فروش است.
هزینه باید متناسب با کاهش فروش ، کاهش یابد ، انتخاب دیگری نیست ، استقراض و انتقال مشکل به بعد ، چیزی را حل نمی‌کند.
انتقال مشکل به بعد ،فقط مشکل را حاد تر می کند. نرخ موجود ارز ، مشکلات پنهان اقتصاد را آشکار کرده است. واحدی که وارد فاز زیان دهی شده است اگر امروز با یک میلیارد تومان زیان باید تعطیل شود ادامه وضع موجود فقط باعث میشود سال آینده با ٣ میلیارد زیان بازار را ترک کند.
