نفس تغییرات در دولت نمی‌تواند مطلوب باشد، مگر اینکه گزینه‌های بهتر و مطلوب‌تری در رأس امور جایگزین مدیران فعلی شوند. بنابراین صرف اینکه شخصی برود و فرد جدیدی بیاید نمی‌توان ارزیابی مثبتی ارائه داد. زمانی این اتفاق را می‌توان به فال نیک گرفت که افراد شایسته‌تری مدیریت امور را بر عهده بگیرند. نکته دیگر مربوط به عملکرد اقتصادی دولت است که انتقادهای جدی می‌توان نسبت به آن مطرح کرد. امروز بخشی از نبود تعادل در بازار از عملکرد دولت متاثر می‌شود. البته پارامترهای سیاسی نظیر خروج آمریکا از برجام نیز در پرریسک‌شدن بازار تاثیر می‌گذارد، اما هیچ کارشناسی، دولت را به این دلایل تبرئه نمی‌کند. نکته سوم به عملکرد برخی دستگاه‌ها بازمی‌گردد. بانک مرکزی طی سال‌های 92 تا 96 در کنترل نرخ تورم کارنامه مثبتی را از خود بر جای گذاشت. این بانک در زمینه ساماندهی موسسات غیرمجاز پولی هم عملکرد مطلوبی داشت، اما فضاسازی برخی سپرده‌گذاران و موسسات جو دیگری را در جامعه به وجود آورد و شاید در حق شخص ولی‌ا... سیف در این زمینه بی‌عدالتی‌هایی شکل گرفت. با این حال، از بانک مرکزی و رئیس آن انتظار می‌رفت که برای تعدیل و ساماندهی بازار ارز از سال 93 چاره‌ای بیندیشد و اقدامی جدی انجام بدهد، اما در عمل در این زمینه کاستی‌هایی صورت گرفت. بزرگترین ناکامی بانک مرکزی و آقای سیف به تلاطم بازار ارز بازمی‌گردد. این بی‌تدبیری‌ها باعث شد تا از نیمه دوم سال 96 فنر نرخ ارز رها شود و همچنان رو به بالا حرکت کند. از سوی دیگر نرخ ارز تاثیر مهمی بر نرخ سایر اقلام دارد و تلاطم در بازار ارز به معنای خروج دیگر بازارها از ثبات است. به هر حال پس از کش‌وقوس‌های فراوان کار ولی‌ا... سیف پس از حدود پنج سال در بانک مرکزی به اتمام رسید و عبدالناصر همتی جایگزین او شد. طبیعتا استفاده از یک اقتصاددان در رأس امور اقتصادی می‌تواند کمک شایان توجهی به اقتصاد کند، اما به این معنا نیست که حتما اوضاع رو به بهبود می‌گذارد. به عنوان مثال در شهر تهران شاید هزاران پزشک حضور داشته باشند، اما نمی‌توان همه آنها را حاذق دانست. در حوزه اقتصاد هم این امر صدق می‌کند. حضور کسانی که دانش‌آموخته اقتصاد هستند الزاما به این معنا نیست که مشکلات اقتصاد رفع و رجوع می‌شود. این افراد باید در سایر مسائل مدیریتی هم مهارت کافی داشته باشند و با سایر اعضای تیم اقتصادی دولت هماهنگ عمل کنند. در این مدت افراد حاذقی در دولت حضور پیدا کرده‌اند که از لحاظ مرتبه علمی بین بهترین اقتصاددانان ایران می‌توان نام آنها را دید، اما از برخی جهات نتوانسته‌اند خود را با دولت همراه کنند. در نتیجه نمی‌توان از حالا درباره حضور افراد جدید در دولت نظر قطعی داد و باید دید آنها چه کارنامه و عملکردی از خود بر جای می‌گذارند. درباره حضور محمدباقر نوبخت در دولت، علاوه بر توانایی‌هایش باید گفت که او دوستی دیرینه‌ای با رئیس‌جمهوری دارد و از لحاظ حزبی و سیاسی هم نظرات مشترکی دارند، در نتیجه چندان عجیب نیست که آقای روحانی با استعفای ایشان مخالفت کند.
